Jedność jest owocem miłości

A proszę was, bracia! Przez imię Pana naszego, Jeszu Pomazańca, abyście mówili wszyscy to samo i żeby nie było między wami rozłamu, ale byście byli wydoskonaleni jedną myślą i jednym rozumowaniem.

1 List do Koryntian 1:10

Jesteśmy otoczeni różnymi informacjami, które mają duży wpływ na nas i nasz sposób postrzegania świata. Dlatego, kiedy rozmawiamy, to może się pojawić różnica poglądów. Przeważnie dotyczy to tego, jak odbieramy świat i różne wydarzenia na świecie, to jest problem, ale mniejszej wagi. Prawdziwym problemem jest, gdy pozwalamy jakimś zewnętrznych osobom, które są pod wpływem jakiegoś ducha, by wywierały wpływ na to, w co wierzymy.

Ponieważ to, co mówią ludzie, będący pod wpływem demonów wywiera na nas wpływ, więc możemy mówić o karmieniu się ze stołu demonów. Kiedy to robimy, to powstaną różnice między nami, a im większe są te różnice, tym mniejsza jest nasza jedność i się od siebie oddalamy.

Jedność serca z rozumem

Bądźcie dla siebie nawzajem współczujący, odpuszczając sobie, jak wam Bóg w Pomazańcu odpuścił.

List do Efezjan 4:32

Użyłem słowa współczujący, by przetłumaczyć greckie słowo dosłownie znaczące odczuwanie jelitami, bycie dobrym z jelit. Dziś byśmy powiedzieli, że ktoś jest empatyczny albo wrażliwy na odczucia innej osoby. Współczesne słowa nie informują nas skąd to współczucie [wrażliwość] pochodzi. Według języka, który użyto do spisania Nowej Umowy (NT) współczucie wypływa z wnętrza człowieka, całym sobą odczuwamy ból innej osoby. Nasze wnętrzności są niczym anteny wrażliwe na cudzy ból.

Jednorodzony Syn, czyli jedyne dziecko Boga

Jedność Boga Ojca z Synem jest wzorcowa dla nas wszystkich, ale nie jest to jedność w sensie dosłownym, ponieważ Chrystus pragnie by jego uczniowie stali się częścią tej jedności.

„Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.” Jana 17:20-23

Stwierdzenie „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie,” można by było odnieść do innej jedności. Sens byłby taki, że Pan chce by jego naśladowcy byli tak zjednoczeni jak On jest zjednoczony z Ojcem. Jednak dalsze słowa nie wykluczają jedności ludzi także z Bogiem. Czytamy bowiem, „aby i oni stanowili w Nas jedno”. Uczniowie Pana i ci co im uwierzą, mogą stać się jednością z Bogiem Ojcem i Synem, jeśli będzie jedność między nimi. Stanie się to według łącznika, który wygląda tak: „Ja w nich, a Ty we Mnie, oby się tak zespolili w jedno”. To znaczy, że Bóg jednoczy się z Synem a Syn z nami i w ten sposób wszyscy jesteśmy zjednoczeni. Widzimy, więc że nadal Chrystus jest pośrednikiem między Bogiem a nami. 

O wyjątkowej pozycji jaką zajmuje Jeszu, świadczy sformułowanie „Jednorodzony Syn”.