Dzieci Boże dążą do czystości

2 Koryntian 7:1

Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i ducha, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga.

Jak zwykle przy wyrwanych z kontekstu wersetach pojawiają się pytania o szczegóły. Jakie obietnice i dlaczego mają na nas mieć taki wpływ, jak tu czytamy.

Nie żyjemy dla siebie

Rzymian 14:8
Jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana. (BT)

Przekład dosłowny interlinearny:
ἐάν τε γὰρ ζῶμεν τῷ Κυρίῳ ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν
jeśli także więc żyjemy temu Panu żyjemy jeśli także umieramy
τῷ Κυρίῳ ἀποθνήσκομεν ἐάν τε οὖν ζῶμεν
temu Panu umieramy jeśli także czy żyjemy
ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν τοῦ Κυρίου ἐσμέν
jeśli także umieramy tego Pana jesteśmy.

Wersja dosłowna krótka:

Logos w niebie

Psalm 119:98 (XXL Ps. 118).

Przekład dosłowny:

• Eony JHWH Słowo Twoje postawione w niebiosach.

Inne przekłady oddają ten teks w ten sposób:

• Słowo Twe, Panie, trwa na wieki, niezmienne jak niebiosa. BT
• Panie, słowo twoje trwa na wieki, Niewzruszone jak niebiosa. BW
• O Panie, niech Twoje słowo trwa na wieki, niech będzie niezmienne jak same niebiosa. BWP
• O Panie! słowo twoje trwa na wieki na niebie. BG
• Po czas niezmierzony, Jehowo, słowo twoje jest ustanowione w niebiosach. PNŚ

Zastanówmy się, które z powyższych tłumaczeń jest prawidłowe, a może warto je poprawić?

Zacznijmy od polskiego słowa eon. Skąd wiem, że jest prawidłowe?

Fabryka dobra

List do Efezjan 2:10

Albowiem jego jesteśmy dziełem, stworzeni w Pomazańcu Jeszu dla pracy dobrej, którą przedtem przygotował Bóg, abyśmy w niej trwali.

Powyższy werset to moje tłumaczenie. Na uwagę zasługują takie słowa jak „dla pracy dobrej”. Zwrot, który przetłumaczyłem na „pracy dobrej” bywa tłumaczony na: dobrych uczynków lub dobrych czynów. Dlaczego więc przetłumaczyłem na dobrą pracę? Ponieważ słownik Stronga podaj znaczenie występującego w tym miejscu greckiego słowa ergois:

Będziecie płakać, a świat będzie się cieszył

Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia.

Rzymian 8;18-22