Zorganizowani do okazywania miłości

Założyłem nową stronę pod domeną Jeszu.com, planuje ją rozwinąć, ale obecnie jest tam tylko Biblii Gdańska i cytat dnia. Te cytaty dnia są ułożone przez kogoś mi zupełnie obcego, ale na dziś wypadł taki fragment Pisma Świętego:

„Najmilsi! ponieważ nas tak Bóg umiłował, i myśmy powinni jedni drugich miłować. Boga żaden nigdy nie widział; ale jeźli miłujemy jedni drugich, Bóg w nas mieszka, a miłość jego doskonała jest w nas.” 1 Jana 4:11-12 BG

Werset ten kładzie nacisk na wzajemną miłość. Dużo osób o tym mówi i taką miłość deklaruje, a nawet się prześcigają w jej okazywaniu, ale tak trochę na odległość lub tymczasowo. Tymczasem dla mnie, najciekawszym przykładem miłości była opieka nad osobami starszymi. Od samego początku istnienia społeczności powołanych istniała zorganizowana służba pomagania samotnym, starszym ludziom. Rodziło to pewne problemy i stało się powodem powołania niektórych osób do służby potrzebującym. 

Komentarz listu do Hebrajczyków 1:3

„Ten będąc odblaskiem chwały i odwzorowaniem istoty Jego, zarządza też wszystko słowem potęgi Jego. Dokonawszy oczyszczenia z grzechów, usiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.” Hebrajczyków 1:3

Kolejny werset pierwszego rozdziału listu do Hebrajczyków podaje nam niezwykle cenne informacje na temat naszego pana Jeszu. Okazuje się, że Syn Boży nie tylko, że nie jest Bogiem Ojcem, ale też nie jest mu równy. Jest Jego Odblaskiem. Tak jak promień słoneczny nie jest Słońcem tak samo Syn nie jest Ojcem. W greckich manuskryptach znajdujemy słowo ἀπαύγασμα (apaugasma). W całym Nowym Testamencie omawiany przez nas werset jest jedynym miejscem gdzie występuje to słowo. Z tego powodu nie możemy porównać tej wypowiedzi z innymi, by sprawdzić, w jakim sensie i w jakim kontekście słowo to pojawia się w innych miejscach. Na szczęście słowniki są zgodne, że słowo to znaczy odblask. 

Kto jest Stwórcą?

Chciałbym dziś nawiązać do niedzielnego tematu o eonach. Uważam za ciekawe, że słowo eon tłumaczone na „wieki”, „ery” jest w liczbie mnogiej. To znaczy, że jeśli nawet ktoś zechciałby użyć w tłumaczeniu słowa „wszechświat”, a tak robią tłumacze Biblii Warszawskiej i Tysiąclecia, to powinien napisać go w liczbie mnogiej:

„przez którego także wszechświaty stworzył”.

Takie tłumaczenie oczywiście rodziłoby pytanie, o jakie światy chodzi? Czy istnieją jakieś światy równoległe? Dlatego uważam że lepiej jest użyć w tłumaczeniu słowo odnoszące się do miary czasu niż do cywilizacji. Czas jest dla nas liniowy, a różne czasy przeważnie pojmujemy jako następujące po sobie. 

Bóg stworzył przez swojego Syna eony (czasy, wieki, okresy, ery, światy). Taką informację dostajemy w liście do Hebrajczyków. To znaczy, że Syn Boży istniał przed tymi eonami (erami, wiekami, okresami, światami). Chrystus nie stał się Synem Bożym dopiero na Ziemi, był nim już wcześniej. List do Hebrajczyków twierdzi, że Bóg stwarzał przez Syna i wyraźnie rozgranicza osobę Ojca od Syna, a więc nie był to jeden i ten sam Bóg. Ojciec stwarza przez Syna i jemu też przekazuje swoją własność. Czytamy bowiem, że „ustanowił dziedzicem wszystkiego”. Syn dostał coś, czego nie miał, od kogoś, kto to miał. Widzimy wyraźne rozgraniczenie osób i przekazywanie praw do własności z jednej osoby na drugą. 

Dzień przed Armagedonem

Wróćmy do tematu wojny świętych z bestią. Omówiłem kilka możliwych wariantów, ale faktycznie nic nie wskazuje na to, by święci mieli walczyć zbrojnie z bestią, która będzie ósmym królem, czyli potęgą światową. Mówimy tu o Izraelu, który nie jest prawdziwym Izraelem, choć nawiązuje do jego historii. Prawdziwymi spadkobiercami Abrahama i prawdziwym Izraelem są naśladowcy Chrystusa, słudzy pomazańcowi. Władza bestii będzie pochodziła od szatana (Objawienie 13:2). Na krótki czas będzie rządzić głosząc „pokój i bezpieczeństwo” (1 Tesaloniczan 5:3), a faktycznie będzie prześladować świętych. To prześladowanie jest właśnie wojną, o której pisaliśmy omawiając proroctwa z Daniela i Objawienia. Tę wojnę Pan nasz Jeszu opisał takimi słowami:

„Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.” Mateusza 24:21,22

Pierwsze spełnienie się tego proroctwa miało miejsce w roku 70 podczas zburzenia Jeruzalem przez Rzymian. Cały ówczesny okres był proroczym pierwowzorem przyszłego Armagedonu z tym, że wydarzenia miały mniejszą skalę niż te, których się spodziewamy obecnie. Dla nas jednak jest ważne, jakich słów użył Pomazaniec Boży na określenie wojny ze świętymi. Napisał o wielkim ucisku, który będzie musiał być zatrzymany, ponieważ nikt z wybranych nie przeżyłby. W proroczych opisach Daniela i Jana także pojawia się wzmianka o ingerencji Boga w celu zakończenia wojny przeciw świętym. 

Kult świętej krwi!

„Przez  Niego [Chrystusa] dostępujemy uwolnienia na podstawie okupu dzięki Jego krwi, owszem, przebaczenia naszych wykroczeń, stosownie do bogactwa Jego niezasłużonej życzliwości.” Efezjan 1:7

Ofiara Chrystusa jest wystarczająca i nie potrzeba więcej ofiar.

„Chrystus został ofiarowany raz na zawsze, żeby ponieść grzechy wielu…” Hebrajczyków 9:28

To krew Chrystusa jest święta, a nie krew zwierząt i ludzi.

„Bo dusza ciała jest we krwi, a Ja dałem ją na ołtarz, abyście dokonywali przebłagania za swe dusze, gdyż to krew dokonuje przebłagania dzięki duszy, która w niej jest.” Powt. Prawa 30:19

W rozważaniach biblijnych dusza i krew stają się synonimem życia. Dlatego, kiedy Chrystus umiera, Jego przelana krew odkupuje nas z niewoli grzechu. On daje za nas swoją krew, życie, i duszę jednocześnie. Robi to po to, byśmy mogli dostąpić wybawienia od śmierci, czyli po to, byśmy zachowali życie. 

Wojna ze świętymi

Na sobotnim spotkaniu sług pomazańcowych (30 stycznia) pojawił się problem prawidłowego tłumaczenia księgi Objawienia 13:10. Różne przekłady różnie ten fragment tłumaczą. Ponieważ nie dotyka on żadnych kontrowersyjnych różnic występujących między religiami, więc nikt nie przykłada do tego fragmentu dużego znaczenia. Nie można bowiem za jego pomocą prowadzić sporów. Tymczasem na sobotnim spotkaniu wyłoniło się pytanie, o jaką wojnę chodzi w Objawieniu 13:7? Czyżby święci mieli brać udział w wojnie? Czytamy tam:

„Potem dano jej wszcząć walkę ze świętymi i zwyciężyć ich, i dano jej władzę nad każdym szczepem, ludem, językiem i narodem.” Objawienie 13:7 

Prawdopodobnie większość osób odnosi tę walkę do walki na argumenty, a nie walki prawdziwej. Tylko czy słusznie? Jeśli mielibyśmy przegrać na argumenty, to warto o tym wiedzieć wcześniej. To by znaczyło, że mimo posiadania Ducha Świętego i mimo znajomości prawdy, zostalibyśmy uznani na Ziemi za fałszywych głosicieli. Tylko czy można to nazwać przegraną, skoro i tak ma się rację? 

Święty namiot

„Otworzyła swój pysk, by bluźnić przeciwko Bogu, by zelżyć imię Jego i Jego namiot, w niebie namiotników (tworzących namiot).” Objawienie 13:6

Powyższy tekst jest moim własnym tłumaczeniem. To kolejny przykład tego, jak bardzo tłumacze odbiegają od prawdziwej treści Pisma Świętego. 

Porównajmy inne przekłady:

„Zatem otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu, by bluźnić Jego imieniu i Jego przybytkowi, i mieszkańcom nieba.” BT

„I otworzyła swą paszczę dla bluźnierstw przeciw Bogu, aby bluźnić jego imieniu i jego siedzibie, tym, którzy przebywają w niebie.” PNŚ

„I otworzyło paszczę swoją, by bluźnić przeciwko Bogu, bluźnić przeciwko imieniu jego i przybytkowi jego, przeciwko tym, którzy mieszkają w niebie.” BW

„I otworzyła usta swoje ku bluźnierstwu przeciwko Bogu, aby bluźniła imię jego i przybytek jego, i tych, którzy mieszkają na niebie.” BG

Różnica między ustami a paszczą lub pyskiem jest drobnostką, bierze się stąd, że w grece nie robiono różnicy między ludzkim organem, a zwierzęcym. Jednak, jeśli dokonujemy przekładu, to w kontekście zwierzęcia powinniśmy mówić o paszczy lub pysku. Przekład katolicki nadaje bestii cech ludzkich przez to, że tłumaczy na usta. Takie tłumaczenie można uznać za podświadomy przekaz. 

Poważniejszym przekłamaniem jest zastąpienia słowa namiot słowami: przybytek, siedziba, niebo. W szerszym kontekście oczywiście namiot może być siedzibą, mieszkaniem, a przez nawiązanie do historii Izraela także przybytkiem, czyli miejscem najświętszym w obozie izraelskim. Jednak namiot to w pierwszej kolejności namiot i tłumaczenie na siedziba lub przybytek jest interpretacją mogącą wypaczyć sens wypowiedzi.