Czy apostoł Paweł uznawał prawo do samoobrony?

„Jeżeli tylko ze względu na ludzi potykałem się w Efezie z dzikimi zwierzętami, to cóż mi z tego za pożytek? Skoro zmarli nie zmartwychwstają, to jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy.” 1 Koryntian 15:32

Słowa Pawła bywają niezrozumiałe. Jaki bowiem sens ma ta wypowiedź? Czy Paweł dlatego walczył ze zwierzętami, bo jest zmartwychwstanie? Zdecydowana większość powiedziałaby odwrotnie, że nie musi walczyć, bo ma nadzieję zmartwychwstania i oto otwiera się przed nimi możliwość udowodnienia jak silna jest ich wiara. Przeważnie przedstawia się nam pierwszych męczenników na kolanach, umierających  podczas modlitwy. Tymczasem Paweł twierdzi, że on walczył. Domyślamy się, że zwyciężył, ponieważ w innym przypadku nie mógłby napisać o tym do braci z Koryntu. 

Sumienie

„A swoje własne przekonanie zachowaj dla siebie przed Bogiem. Szczęśliwy ten, kto w postanowieniach siebie samego nie potępia. Kto bowiem spożywa pokarmy, mając przy tym wątpliwości, ten potępia samego siebie, bo nie postępuje zgodnie z przekonaniem. Wszystko bowiem, co się czyni niezgodnie z przekonaniem, jest grzechem.” Rzymian 14:22,23

Jak rozumieć powyższe słowa? Sumienie ma być dla nas wyznacznikiem, co jest, a co nie jest grzechem. Są sytuacje, w których nie określił Bóg, czego od nas wymaga lub oczekuje - wówczas wyznacznikiem naszej prawości jest postępowanie zgodne z sumieniem. Do takich spraw zaliczamy na przykład palenie tytoniu. Jeśli sumienie ci mówi, że nie powinieneś tego robić, a Ty zdecydujesz, że będziesz palił tytoń, to grzeszysz. 

Paweł podał przykład z jedzeniem i piciem. Jedni uznają, że picie wina jest grzechem, a inni uznają to za coś normalnego. Tak samo niektórzy unikają jedzenia zwierząt, podczas gdy inni je jedzą. Tak samo jedni uważają pewne dni za uroczyste np. sobotę lub niedzielę, a inni uważają te dni za normalne, niczym się nie wyróżniające od pozostałych. Podobnie z rocznicą urodzin - jedni widzą w tym sposobność do okazania miłości bliskiej osobie, a ktoś inny będzie to łączył z jakimiś starożytnymi zwyczajami i będzie unikał takiej rocznicy. Bywa, że jedni nie rozumieją postawy drugich. Paweł nie rozstrzyga tych problemów tylko pisze:

Biznes wojenny!

Wojna musi się opłacać i opłaca się 20 razy bardziej niż pokój. Nie dziw się, że wybuchają wojny dziw się, że tak długo mamy pokój. 

Wybaczanie czy spowiedź?

Kilka osób nalegało żebym wrócił do robienia filmów. Obiecałem, że w nowym roku wrócę do filmików i dziś nieśmiało prezentuję pierwszy z filmików. Jeszcze nie jestem zadowolony z technicznej strony, ale popracuję by ją ulepszyć. Filmiki docierają do zupełnie innego grona ludzi. Zauważyłem, że kilka osób, które miały ze mną kontakt, gdy robiłem filmiki dziś ten kontakt zgubili. Domyślam się, że są osoby, które nie lubią czytać, więc z myślą o nich będę nagrywał filmy. Nich Pan nasz Jeszu będzie rozgłaszany na wszelkie możliwe sposoby dla chwały Boga Ojca.

"Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków." Hebrajczyków 1:1

Czy Chrystus uznawał prawo do obrony?

Ponieważ nasz Pan i Zbawiciel zachęcał do okazywania miłości tym, którzy nas prześladują i w dodatku sam dobrowolnie oddał się na śmierć, więc niektóre osoby wyciągają z tego wniosek, że nie należy bronić się podczas napaści. Uważają, że całkowite poddanie się złu w każdych okolicznościach jest postawą prawidłową. Moim zdaniem jest to skrajne podejście i sam Chrystus był innego zdania. Jak najbardziej uznawał On prawo do obrony. 

Jednym z dowodów były słowa:

„Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Judejczykom.” Jana 18:36

Czyli walka w obronie nie jest niczym złym, a raczej czymś oczywistym. Wiemy, że Pan musiał umrzeć, gdyż zapowiadały to proroctwa i było to zgodne z planem uwolnienia ludzi z niewoli grzechu.

„Wtedy Jeszu rzekł do niego: ‘Schowaj miecz z powrotem, bo wszyscy, którzy miecza dobyli, od miecza zginą. Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście legionów zwiastunów? Jak wówczas spełnią się Pisma, że tak się stać musi?’” Mateusza 26:52-54

Czy mamy prawo do samoobrony?

„Do jakiego stopnia mamy nie stawiać oporu złemu. Czy jak będę świadkiem krzywdzenia rodziny, to mam tylko patrzeć?”

Pisałem już o tym w temacie „Samoobrona sług pomazańcowych”, ale wspomnę jeszcze raz, może w nieco odmienny sposób. 

Biblia nie pisze wprost, że możemy lub nie możemy się bronić, dlatego jest to kwestia sumienia. Osobiście uważam, że w przypadku napaści bandytów możemy, a nawet powinniśmy się bronić! Jednak nie należy mylić obrony z odwetem. Pisma Święte radzą, by nie oddawać złem za złe, co znaczy, że nie należy się samemu mścić. Do takiej postawy zachęca większość rad zalecających znoszenie krzywdy. Natomiast w chwili zagrożenia życia Pan nasz Jeszu radzi, by uciekać. 

Władza a Bóg

„Każda dusza władzom panującym niech się podda. Nie ma innej władzy, niż od Boga, a te, które są, zostały wyznaczone przez Boga. Kto więc przeciwstawia się władzy - przeciwstawia się rozporządzeniu Bożemu. Ci zaś, którzy się przeciwstawili, ściągną na siebie sąd.” Rzymian 13:1,2

Pisałem już o tych wersetach i zawartej w nich szokującej myśli. Dlaczego szokującej? Ponieważ ta władza, której mamy być podporządkowani, często prześladowała sług Bożych.  Dlaczego tak się działo wyjaśniłem w temacie „Królowie Ziemi”. A w temacie „Władza, która nie pochodzi od Boga” wspomniałem o tym, że rządy panujące nad narodami coraz częściej nie wywiązują się ze swoich obowiązków. Na przykład Bóg dał nakaz, by morderców karać śmiercią, podczas gdy obecne władze zmówiły się, by nie stosować tej kary. W Izraelu było prawo, że karę śmierci wykonywał mściciel, którym był najczęściej krewny zabitego.

„Gdyby ktoś drugiemu zadał cios z nienawiści albo rzucił się na niego w zbrodniczym zamiarze, tak iż tamten umarł, albo gdyby w złości zadał ręką cios śmiertelny, wtedy ten, który uderzył, musi być zabity; jest bowiem zabójcą i mściciel krwi może go zabić, kiedy go spotka.” Liczb 35:20,21

Prawdziwa pobożność

"Bo wiążą ciężkie brzemiona i kładą na barki ludzkie, ale sami nawet palcem swoim nie chcą ich ruszyć." Mateusza 23:4 

Chrystus nasz Pan ostrzegał przed tymi, co nakładają nam ciężary, których sami nie chcą dźwigać. Robili tak religianci fałszywi w swojej pobożności. Cokolwiek robili dobrego, robili to dla zyskania pochwały, by mówiono, jacy to oni są pobożni, jakie to oni ponoszą koszty, by służyć Bogu. Tymczasem nie robili nic, co byłoby dla nich prawdziwą trudnością, a cudze zachwyty wypracowywali w porównaniu z kimś innym. Dalej w ewangelii Mateusza czytamy na ich temat:

„Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Mistrzu. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Mistrzem, albowiem jeden jest wasz Mistrz, a wy wszyscy braćmi jesteście.” Mateusza 23:5-8

W tym miejscu Mateusz używa słowa Rabbi, co niektórzy tłumaczą na nauczycielu, ale powinno się tłumaczyć na Mistrzu. Rabbi, bowiem to nie tylko nauczyciel, ale też wzór do naśladowania. Dalej Chrystus mówi:

Jedynym celem wojny są zyski!

„A kupcy ziemi płaczą i żalą się nad nią, bo ich towaru nikt już nie kupuje.” Objawienie 18:11

Oto zestawienie zysków osiąganych przed wojną i w trakcie pierwszej wojny światowej. Po zapoznaniu się z nim proszę odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy wojna się opłaca? Jak to możliwe, że jedni ponoszą koszty wojny nawet płacąc cenę najwyższą, podczas gdy inni nie ponoszą żadnych kosztów, a jedynie osiągają wielkie zyski? Czy to jest przypadek?

W poniższym zestawieniu podaję średnią zysków z 4 lat poprzedzających wojnę, a następnie średnią z okresu pierwszej wojny światowej.

Ze względu na aniołów

„Każdy mężczyzna, modląc się lub prorokując z nakrytą głową, hańbi swoją głowę. Każda zaś kobieta, modląc się lub prorokując z odkrytą głową, hańbi swoją głowę; wygląda bowiem tak, jakby była ogolona.” 1 Koryntian 11:4,5

To chyba jeden z trudniejszych do zrozumienia fragmentów Nowego Testamentu. Dlaczego? Ponieważ nasza wiedza na temat zwyczajów i kultury tamtych czasów jest niewielka. Musimy jednak zaufać Pawłowi jako osobie piszącej do sobie współczesnych. Pisząc o tym, co hańbi mężczyznę lub kobietę jako o czymś oczywistym - wyprowadza od tej oczywistości swoje dalsze rozumowanie. 

Błędem jest jednak zrównywanie nakrywania głowy przez mężczyznę z posiadaniem długich włosów. Paweł nie twierdzi, że mężczyzna mający długie włosy hańbi swoją głowę, jak niektórzy czytelnicy   rozumieją te wersety. Twierdzi tylko, że kobieta nienakrywająca głowy podczas modlitwy, jest jak kobieta łysa - w drugą stronę swojego wywodu nie wyprowadza. Odwołuje się jednak do natury. Zdaniem Pawła, a cała historia to potwierdza, długie włosy u mężczyzny nie są naturalne. Nawet dziś, mimo silnej propagandy przeciwnej naturze, ludzie za bardziej męską uznają łysinę niż pukle długich włosów. Propaganda szatana ciężko pracuje, by ukształtować nowego człowieka, oderwanego od tego, co naturalne, ale idzie to z dużym oporem.