środa, 30 września 2015

W mocy Garncarza


„Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: ‘Dlaczego mnie takim uczyniłeś?’ Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?” Rzymian 9:20,21

Apostoł Paweł, czyli posłaniec Pomazańca do narodów, w powyższym fragmencie wykazuje na przykładzie pracy garncarza, że Bóg może z nami zrobić co chce, przeznaczając nas do określonych zadań według własnego uznania. Jednych może przeznaczyć do bardziej zaszczytnych a innych do mniej zaszczytnych. Jednak oprócz tej myśli możemy też wyciągnąć inną. Otóż garncarz pracuje na materiale, z którego tworzy i tak samo Paweł nie wymyślał przykładów z powietrza tylko pracował na mądrości objawionej mu osobiście lub wcześniejszym sługą Pana. Często te materiały rozwinął lub podawał im nowe zastosowanie. Przykładem tego może być praca garncarza. Przykład ten podawali już prorocy i pisarze ksiąg należących do Starego Testamentu. Na przykład Izajasz pisał:

"Lecz teraz, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem, my jesteśmy gliną, a Ty naszym Stwórcą i wszyscyśmy dziełem twoich rąk!" Izajasza 64:8

„O co za przewrotność! Czyż może być garncarz na równi z gliną stawiany? Czyż może mówić dzieło o swym twórcy: ‘Nie uczynił mnie’, i garnek rzec o tym, co go ulepił: ‘Nie ma rozumu’” Izajasza 29:16

Pisze o tym także Jeremiasz.
„Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, wyrabiał z niego inne naczynie, jak tylko podobało się garncarzowi. (…) ’Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz?’ - wyrocznia Pana. ‘Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku’.” Jeremiasza 18:4,6

Można by pomyśleć, że Paweł czerpał z tych właśnie przykładów. Oczywiście znał je i uwzględnił w swoich wywodach, ale sposób, w jaki opisał relację garncarza z naczyniem jest zaczerpnięta z ksiąg, których większość chrześcijan pochodzenia łacińskiego nieuznane. Paweł czerpał z ksiąg, które oni nazywają apokryfami (utajnione, ukryte) a my nazywamy „całym pismem, które jest natchnione”. 

Wprawdzie czytamy w księdze Syracha:
„Jak glina w ręce garncarza, który ją kształtuje według swego upodobania, tak ludzie są w ręku Tego, który ich stworzył, i odda im według swego sądu.” Syracha 33:13

…ale faktycznie jest to powtórzenie proroków. Można powiedzieć, że Jeszu syn Syracha pracował na tekstach proroków zwłaszcza na pismach Jeremiasza. Paweł natomiast czerpał z księgi Mądrości gdyż jego przykład najdokładniej pasuje do tych pism. Zobaczmy najpierw werset 20 a później 21.

„Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: ‘Dlaczego mnie takim uczyniłeś?’” Rzymian 9:20

Pomysł, że glina rozmawia z garncarzem pochodzi z Izajasza 29:16. Tylko że pytanie jest inne i możemy je znaleźć w księdze Mądrości. Żeby lepiej dostrzec różnicę porównajmy teksty:

„Dlaczego mnie takim uczyniłeś?” – Paweł w Rzymian 9:20

„Cóżeś to uczynił?”Mądrości 12:12

„Nie uczynił mnie”, „Nie ma rozumu”Izajasza 29:16

Dla mnie jest faktem oczywistym, że Paweł znał oba teksty, ale jego pytanie ściśle harmonizuje z księgą Mądrości. Tak samo jest z kolejnym 21 wersetem gdzie czytamy:

„Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?” Rzymian 9:21

Paweł przekonuje, że garncarz z jednego kawałka gliny może zrobić różne naczynia i nadać im różną wartość. Jeremiasz także pisze, że może on wykonać różne naczynia, ale z jednego kawałka albo to albo inne, a nie oba jednocześnie i nic nie wspomina o różnym przeznaczeniu tych naczyń. Tymczasem w księdze Mądrości czytamy:

„Bo i garncarz, ugniatając mozolnie miękką ziemię, lepi wszelakie naczynia do naszego użytku. I z tej samej gliny ulepił tak naczynia służące do celów szlachetnych, jak do przeciwnych - wszystkie podobnie. Jaki zaś będzie użytek jednego lub drugiego - rozstrzyga garncarz.” Mądrości 15:7

Mam nadzieję, że widzisz wyraźnie skąd czerpał Paweł swój przykład. Jego argumentacja jest tak bardzo podobna, że można by ją uznać za cytat z pamięci lub streszczenie głównej myśli. Jest ta sama glina, a z niej różne naczynia do zadań zaszczytnych i przeciwnie. Jest to kolejny dowód, że pierwsi słudzy pomazańcowi uznawali księgę Mądrości za natchnioną część Pism Świętych. Nie mówimy o pierwszych chrześcijanach, czyli o II, III czy IV wieku, ale mówimy o tych sługach Pana co do, których nie ma wątpliwości, że posiadali Ducha Świętego. 

Zwolennicy odrzucenia księgi Mądrości mogą argumentować ze Paweł nie czerpał z księgi Mądrości tylko Duch go pobudzał do pisania takich przykładów. Jeśli jednak podejdziemy w taki sposób to tym bardziej mamy dowód natchnienia księgi Mądrości. Ponieważ pisarzami musiał kierować ten sam Duch. Nie da się tego inaczej wyjaśnić zwłaszcza, że księga Mądrości powstała kilkaset lat wcześniej niż Paweł się urodził a tylko Duch Boży potrafi przewidywać przyszłość. Jeśli więc Duch Święty pobudził Pawła do podania identycznego porównania to widocznie chciał w ten sposób uwiarygodnić księgę Mądrości. 

Niech chwała będzie Bogu Ojcu i Panu naszemu Jeszu za ujawnianie tych faktów i możliwość obfitego czerpania z mądrości Bożej.

"Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc która wszystko przewyższa jest z Boga, a nie z nas." 2 Koryntian 4:7
__________________
krzysztof pomazańcowy

4 komentarze:

  1. Moim zdaniem wysnuwasz zbyt dalekoidace wnioski, jakoby:
    - Pawel zaczerpnal swoj przyklad o glinie akurat z apokryficznej ksiegi Madrosci,
    - ten identyczny przyklad o glinie jest potwierdzeniem wiarygodnosci ksiegi Madrosci,
    - pierwsi słudzy pomazańcowi uznawali księgę Mądrości za natchnioną część Pism Świętych,
    - my nazywany te wszystkie ksiegi “calym pismem, ktore jest natchnione”.

    Jezeli pisarz ksiegi biblijnej sam sie na ten temat nie wypowiada (jak np. Lukasz w Luk 1:1-3 przyznaje, ze napisal swa Ewangelie nie w oparciu o swoje osobiste doswiadczenia, lecz zeznania innych naocznych swiadkow i slug bozych lub w Dz 2:16), wowczas przypisywanie Pawlowi takich, czy innych, mysli, zrodel inwencji, po prawie 2000 lat jest wkladaniem wlasnych przemyslen w cudze usta. Nie przecze, ze mogl on znac ksiege Madrosci, gdyz byl „starannie wykształconym w zakonie ojczystym“ (Dz 22:3) oraz sam zachecal innych: „Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie!” (1. Tes. 5:21). To, ze Pawel samemu „cale Pismo“ nazywa „natchnionym przez Boga“, nie znaczy wcale, ze „my“ mamy to bezkrytycznie przyjac.

    W zyciu codziennym obserwujemy, ze niejednokrotnie wielu ludzi dochodzi niezaleznie od siebie w tym samym czasie do tych samych przemyslen, wnioskow, wynalazkow. Niezaleznie od faktu, ze plagiaty sie zdarzaja oraz jedni bazuja na pracy innych, komponowane sa tudziez podobne utwory muzyczne, pisane podobne opowiesci, napisane zostaly podobne synoptyczne Ewangelie, matematycy, czy tez fizycy dochodza do tych samych hipotez, czy tez twierdzen, wynalazcy konstruuja niezaleznie od siebie nowe urzadzenia (ojcem radia byl zarowno Marconi jak i Tesla).

    Fakt, ze w Nowym Testamencie na 27 ksiag wiekszosc jest autorstwa Pawla, sklania chrzescijan do powolywania sie w wiekszosci na jego teksty i przypisywanie niewspolmiernej wagi jego osobie.
    I tu moze sie zaczac dla wielu sprawdzian wiary i karuzela uczuc.

    - bo czyje slowa maja wieksza wage: Pawla, czy Pana naszego Zbawiciela?
    - dlaczego Pan mowil prostym jezykiem zrozumialym nawet dla zwyklych ludzi, a Pawel poruszal „ pewne rzeczy niezrozumiałe, które, podobnie jak i inne pisma, ludzie niewykształceni i niezbyt umocnieni przekręcają …“ (2.Pio 3:16),
    - dlaczego 12 apostolow wybranych i pouczanych bylo bezposrednio przez Pana, a Pawel zlozyl swiadectwo o swym apostolstwie i namaszczeniu jedynie sam, bez swiadkow, nie towarzyszac Panu za jego zycia?
    - dlaczego akurat Pawel (zaden inny autor ksiegi biblijnej tego nie czyni) uznal za stosowna wypowiedz z 2.Tym 3:16 (czyzby chcial tym sposobem zaliczyc swoje 14 listow do natchnionych?)
    - dlaczego jest Pawel „pomazancem Pana do narodow“, skoro Piotr byl nim wybrany przez Boga (Dz 15:7)
    - dlaczego mowi o „swej“ i „innych“ ewangeliach?
    - skad jego dystans do wspolczesnie mu zyjacych apostolow?
    - i szereg, szereg, wielu innych pytan …

    Ale tu idzie juz „pod gorke“.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ewangelii Marka 9.38-41 "Wtedy Jan rzekł do Niego: Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami. Lecz Jezus odrzekł: Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody."

      oraz Łukasza 9.49-50 "Wtedy przemówił Jan: Mistrzu, widzieliśmy kogoś, jak w imię Twoje wypędzał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodzi z nami. Lecz Jezus mu odpowiedział: Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami."

      Czym wówczas charakteryzowali się apostołowie? Byli uczniami, dopiero poznawali nauki Jezusa, jeszcze dzień przez ukrzyżowaniem myśleli kto z nich będzie największy w Królestwie Bożym, patrzyli na korzyści płynące z bliskiego przebywania z Nauczycielem. Postawa apostołów pokazała fanatyzm religijny i znamiona sekty - kto nie jest w naszej grupie nawet gdy wyznaje Pana, jest przeciwko nam. Bóg nie ogranicza swojej mocy do jednego wyznania, działa u każdego człowieka z osobna.

      Usuń
    2. Bernardzie tym razem nie zgadzam się z twoim rozumowaniem gdyż jest ateistyczne i wygląda jakby wynikało z braku wiary w działanie Ducha Świętego. Odwoływanie się do czegoś takiego jak teoretyczna szansa na to, że pisarze przypadkiem wpadli na ten sam pomysł nie jest argumentem biblijnym, ale świecki. Słudzy szatana wykorzystują go do podważenia wiary w Boga, bo ich zdaniem świat powstał w wyniku ewolucji. Nie mają na to dowodów, ale uważają, że jest to teoretycznie możliwe i rozwijają swoja teorie w najdrobniejszych szczegółach.

      Pisarze Nowego testamentu często cytując nie podają precyzyjnie źródła i nie ma to nic wspólnego z plagiatem, bo takich pojęć nie było. Często cytują z pamięci i wówczas myśl jest precyzyjna, ale nie jest to cytat dosłowny. W tym przypadku została importowana sama relacja garncarz – naczynie, ale zastosowana zupełnie w innym kontekście. Paweł pracował na materiale, który wcześniej poznał, ale lepił z niego inne naczynie. Słusznie zauważasz, że Paweł znał te pisma, bo był wykształcony i tego właśnie dowodzę w swoim temacie.

      Najsilniejszym dowodem natchnienia księgi Mądrości są proroctwa zawarte na temat męczeńskiej śmierci Pana i o tym pisałem dużo wcześniej. Nigdzie indziej tak precyzyjnie nie zapowiedziano spisku przeciw Chrystusowi jak właśnie w księdze Mądrości.

      Usuń
  2. Oby tylko po Bożej obróbce mojej osoby,powstało naczynie nie podobne do nocnika,wolałbym już salaterkę,dziękuję mojemu Panu Jeszu,że daje mi szansę zamiany nocnika na naczynie do celów bardziej zaszczytnych,postaram się aby nie żałował swojej decyzji !!!

    OdpowiedzUsuń