Wypływ chwały Wszechmocnego

„Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego, dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie. Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci.” Mądrości 7:25,26

Księga Mądrości opisuje mądrość, którą późniejsi pisarze Nowego Testamentu rozpoznają, jako synonim Syna Bożego. Myśli z cytowanego fragmentu księgi Mądrości rozpoznajemy w liście do Hebrajczyków. Już na samym początku czytamy tam:

„Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.” Hebrajczyków 1:3

W liście do Kolosan znajdujemy także porównanie Syna do obrazu ojca.

„On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia”. Kolosan 1:15 

I jeszcze list do Koryntian.

„dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.” 2 Koryntian 4:4

Natomiast wzmianki o chwale Syna, która pochodzi od Ojca znajdujemy jeszcze w sprawozdaniu Jana.

„A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. ” Jana 1:14

Widzimy że Księga Mądrości przygotowuje grunt pod naukę o Zbawicielu jakim okazał się Jeszu z Nazaretu. A słudzy pomazańcowi z pierwszego wieku podchwytują ją i adoptują do swoich pism. Te dwie myśli, o Obrazie Boga i o jego Chwale warto rozwinąć i dojrzeć w nich większą głębię.

W księdze Mądrości czytamy, że Mądrość jest „przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego” (Mądrości 7:25). W liście do Hebrajczyków o Pomazańcu czytamy, że „jest odblaskiem Jego chwały” (Hebrajczyków 1:3). Żeby lepiej to zrozumieć użyjmy porównania do Słońca i promienia słonecznego. Promień słoneczny „wypływa” ze Słońca i jest odblaskiem jego chwały. Nie jest Słońcem w sensie dosłownym, ale może być postrzegany, jako Słońce, ponieważ działanie słońca poznajemy przez docierające do nas jego promienie. Podobnie jest z Pomazańcem Bożym Jeszu, który jest zrodzonym i jednorodzonym Synem Boga. Ponieważ przychodzi on od Boga i ponieważ jest dokładnym odbiciem chwały Bożej, dlatego pozwala nam go poznać. 

Podobną zależność odnajdujemy od Pomazańca dalej. Zwraca na to uwagę list do koryntian gdzie czytamy, że dobra nowina (ewangelia) posiada olśniewający blask „chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga” (2 koryntian 4:4). Znowu użyjmy przykładu współczesnego. Czasem mówimy, że geniusz artysty poznajemy w jego dziele. Tak tez Chrystus jest dziełem Boga a ewangelia dziełem Chrystusa. Nie ma niczego co mogłoby się z nią równać. Próbuje się nam wmówić, że są inne religie i kultury lepsze lub równe naukom Pana naszego Jeszu ale przy bliższym przyjrzeniu się tym religiom widzimy ogromną przepaść. Daleko im do Chwały ewangelii. 

Szatan próbował stworzyć zlepek różnych religii, ale kiedy jego starania nie powiodły się gdyż nic i nikt nie był wstanie rywalizować z rozpowszechniająca się nauka Chrystusa, postawił na totalna przemoc. Tak powstał islam, religia niewolnictwa i nienawiści. Szatan nie był wstanie pokonać nauki, jaką pozostawił Syn Boży, więc postanowił wprowadzić terror. Swoich wiernych trzyma w posłuszeństwie tylko przez zaślepienie i strach. Paweł to przewidział pisząc w tym samym wersecie listu do koryntian, że bóg tego świata zaślepił umysły niewierzących.

„Dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.” 2 Koryntian 4:4

Dziś mówimy o fanatyzmie religijnym, ale śmiało możemy też mówić o zaślepieniu. Na przykład islam jest religią opartą na bardzo płytkich twierdzeniach. Religia ta mogła istnieć i przetrwać obok chrześcijaństwa tylko, dlatego że wprowadziła całkowity zakaz głoszenia o Chrystusie i zabijała każdego, kto złamał ten zakaz. Podobnie jak w początkach ustroju komunistycznego tak samo islam tylko terrorem mógł się rozprzestrzeniać. W jakiejkolwiek rywalizacji intelektualno-etycznej islam ujawnia się, jako religia prymitywna i przegrywa. 

Dobra nowina (ewangelia) jest odblaskiem chwały Chrystusa tak jak Chrystus jest odblaskiem chwały Ojca. Czy można powiedzieć, że Syn jest Chwałą Ojca? Oczywiście, że tak! Czy w takim razie w poniższych wersetach jest mowa o Chrystusie?

"Gdy Aaron przemawiał do całego zgromadzenia Izraelitów, spojrzeli ku pustyni i ukazała się im w obłoku chwała JHWH." Wyjścia 16:10 

„Chwała JHWH zamieszkała na górze Synaj, i okrywał ją obłok przez sześć dni. W siódmym dniu przywołał Mojżesza z pośrodku obłoku.” Wyjścia 24:16

"Gdy przechodzić będzie moja chwała, postawię cię w rozpadlinie skały i położę dłoń moją na tobie, aż przejdę." Wyjścia 33:22 

Niekoniecznie chwałą tą musiał być Pomazaniec, ponieważ sama wzmianka o Chwale Bożej nie oznacza, że musi to być Syn Boży. Wiemy to gdyż pierwsi słudzy pomazańcowi rozróżniali Chwałę od Pana naszego Jeszu, czego dowodem jest modlitwa Szczepana.

„A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jeszu, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: ‘Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga’.” Dzieje 7:55,56

W tym przypadku Jeszu jest obok Chwały, a Ona reprezentuje Boga. Ponieważ Boga nie można zobaczyć, więc przedstawia się ludziom, jako Chwała. W innych relacjach czytamy o Majestacie. Nie jesteśmy wstanie opisać jak wygląda Chwała lub Majestat, ale z pewnością nie jest to postać ludzka. Chwała Boża nie ogranicza się tylko do Chrystusa, nie kończy się na nim. Dlatego Mesjasz może występować, jako Chwał Boża, ale może też wystąpić obok Chwały Bożej. W tym drugim przypadku chodzi o wykazanie, że Jeszu siedzi po prawicy Boga, dlatego musi być ukazany oddzielnie. Chwałą Bożą są także ludzie, ponieważ stworzył ich na swój obraz i podobieństwo. Co to znaczy, że stworzył ich na swój obraz? Postaram się wyjaśnić w następnym temacie.

__________________

krzysztof pomazańcowy