Przewodzenie na uczcie.

„Jeśli posadzono cię na pierwszym miejscu, nie wbijaj się w pychę, bądź między nimi jak jeden z nich, miej staranie o nich, a dopiero potem usiądź! Gdy wykonasz wszystko, co do ciebie należy, zajmij swoje miejsce, abyś się radował wraz z nimi i otrzymał wieniec za umiejętność kierowania ucztą.” Syracha 32:1,2

Jeszu syn Syracha spisał księgę mądrości na 200 lat przed naukami Chrystusa. Księga przez nas dziś zwana księgą Syracha zawiera nauki, które przygotowywały grunt pod nauki naszego Pana. Była dostępna w języku hebrajskim i greckim, dzięki czemu „zagubione owce z domu Izraela” mogły przygotować się na przyjście i przyjęcie Mesjasza. Niestety w Jeruzalem szalała ówczesna wersja inkwizycji, która zwalczała tego typu księgi jak i samych proroków Bożych. Z tego powodu nie stała się bardzo popularna. Pan nasz Jeszu musiał ją znać bo odnajdujemy w jego naukach myśli zawarte w tej księdze. Podobnie w listach apostolskich odnajdujemy nawiązania do tej księgi, choć nie jest wymieniona z nazwy. Pamiętajmy jednak, że zdecydowana większość ksiąg Starego Testamentu nigdzie nie jest wymieniona w Nowym Testamencie z nazwy. Skąd Pomazaniec Boży znał tą księgę? Czy czytał ją zanim podjął działalność? Czy może znał ją, dlatego że swoim duchem pobudził jej autora do pisania? (1 Piotra 1:11). Jakby nie było, księga Syracha i księga Mądrości są wyjątkowo kompatybilne z Nowym Testamentem i naukami Syna Bożego. 

Dwa powyższe wersety stały się w nauczaniu Pomazańca kluczowymi. Rozbudował je i przedstawił na nowo. Na przykład myśl o zajmowaniu pierwszego miejsca w sensie zaszczytu i przywileju rozwinął Pan przy okazji pewnej uczty. 

„Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: ‘Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca!"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej!"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony’.” Lukasza 14:7-14 

Pomazaniec wyprowadził w ten sposób nową uniwersalna naukę. Jej uniwersalność polega na tym że możemy ją odnieść do każdej dziedziny naszego życia. 

Jednak księga Syracha mówi nam o zajmowaniu pierwszego miejsca w sensie bycia starostą na uczcie. Taki zwrot spotykamy w Septuagincie wydawnictwa Vocatio. 

„Wybrali cię starostą? – Nie nadymaj się. Bądź z nimi jak jeden z nich. Zatroszcz się najpierw o nich, potem usiądź. Gdy spełnisz wszystkie swe zadania, wtedy spocznik, aby cieszyć się z nimi i otrzymać wieniec za dobre przewodzenie.” Syracha 32:1,2 

Była to funkcją polegająca na zarządzaniu całą imprezą. Z przykładem takiego starosty spotykamy się na weselu w Kanie Galilejskiej. 

"Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli przywołał pana młodego." Jana 2:9 

Przekład dosłowny grecko-polski (Vocatio) podaje w tym miejscy „mistrz_ceremonii”, a odnośnik na dole wyjaśnia: „Nadzorujący porządek i obsługę na uczcie, szef służby”. 

Pomazaniec zapowiadając w proroczej przypowieści, co będzie się działo przed jego powrotem, wspomniał o takim dobrym „staroście”. O złym też wspomniał, ale w kontekście księgi Syracha interesuje nas dobry zarządca. 

„Pan odpowiedział: ‘Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas rozdawał jej żywność? Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem’.” Łukasza 12:42-44 

To jest ten sam tekst, co w księdze Syracha, to jest ta sama mądrość, tylko przedstawiona z innego punktu widzenia. Jeszu syn Syracha przygotowuje nas do tej funkcji pouczając jak należy się zachować, gdy dostaniemy przywilej przewodzenia na uczcie. Mamy okazać pokorę, (mimo że spotkał nas zaszczyt), mamy najpierw zadbać o potrzeby biesiadników, a dopiero na koniec usiąść by samemu cieszyć się ucztą. 

Zbawiciel rozwiną te myśli w nauce o usługiwaniu. 

„W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać, wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. (…) A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: ‘Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem’.” Jana 13:2-5,12-15 

To się działo w czasie przyjęcia. Syn Boży umył nogi swoim uczniom, by pokazać im, że przewodzenie polega na usługiwaniu bez wywyższania się. Przy wielu okazjach Pan nasz podkreślał, że zaszczyt przewodzenia polega na usługiwaniu. 

„Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy. Lecz On rzekł do nich: ‘Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców. Wy zaś nie tak [macie postępować]. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa! Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy’.” Łukasza 22:24-27 

Widzimy wyraźnie, że księga Syracha w 32 rozdziale 1 i 2 werset zawiera skondensowaną naukę, którą Pan nasz Jeszu rozwinął na dużo szerszą skalę. Dlaczego nie dostrzegają tego kościoły chrześcijańskie? Mimo posiadania tytułów naukowych i szkół teologicznych najzwyczajniej w świecie są „ślepymi przewodnikami” (Mateusza 15:14).

__________________
krzysztof pomazańcowy