Zmartwychwstanie w Starym Testamencie

„O, gdybyś mnie ukrył w Szeolu, trzymał mnie w ukryciu, aż twój gniew się odwróci, ustanowił mi granicę czasu i wspomniał na mnie! Jeśli krzepki mąż umrze, czyż może znowu żyć? Przez wszystkie dni mej przymusowej pracy będę czekał, aż nadejdzie moja ulga. Ty zawołasz, a ja ci odpowiem. Zatęsknisz za dziełem swych rąk.” Hioba 14:13-15 PNŚ

W powyższym tekście Hiob wyraża swoją wiarę w zmartwychwstanie. Jest to jeden z najstarszych tekstów biblijnych mówiący o takiej nadziei dla umarłych. Kolejny tekst pochodzi z księgi Izajasza i ma formę proroctwa.

„Ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia wyda cienie zmarłych.” Izajasza 26:19

Izajasz był bardzo szanowanym prorokiem i jego świadectwo ma duże znaczenie, ale nie mniej szanowanym prorokiem był Daniel, a on także prorokował o zmartwychwstaniu.

„Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie.” Daniela 12:2

Skoro Pisma Starego Testamentu pisały o zmartwychwstaniu to, dlaczego Izraelici toczyli spory z tego powodu? Saduceusze będący kapłanami z rodu Sadoka nie wierzyli w zmartwychwstanie i ciągle z tego powodu wdawali się w kłótnie z faryzeuszami. Atakowali tez Syna Bożego z tego powodu a On nie powołał się na tych szanowanych proroków tylko zacytował fragment z księgi Wyjścia.

„Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej. (…) A co do zmartwychwstania umarłych, nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach: ‘Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba?’ Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych.” Mateusza 22:29,31,32 

Cytat z Mojżesza nie mówi wprost o zmartwychwstaniu, ono pojawia się w wyniku wyciągnięcia logicznego wniosku. Dlaczego jednak Pan nie powołał się na teksty Hioba, Izajasza lub Daniela? Ponieważ kapłani, którzy powinni pouczać lud uznawali tylko pięcioksiąg Mojżesza. Nie uznawali ani ustnego przekazu ani innych ksiąg biblijnych. Dlatego ciężko było im udowodnić nadzieję zmartwychwstania a spory, w które się wdawali były bez szans na zakończenie. Tymczasem Pomazaniec Boży udowodnił im, że nawet księgi mojżeszowe dają podstawy do wiary w zmartwychwstanie. Wprowadziło to ludzi w zachwyt. 

„A tłumy, słysząc to, zdumiewały się nad Jego nauką.” Mateusza 22:33

Chciałbym zwrócić Twoją uwagę na dwie ważne informacje, jakie znajdujemy w tym przykładzie. Jest on bardzo demaskatorski dla dzisiejszych judaizantów. Po pierwsze nie było czegoś takiego jak prawda w judaizmie, dlatego dzisiejsi Izraelici nie mają z prawdą nic wspólnego. Ona już 2000 lat temu została zamieniona na błędne nauki. Już wówczas Pan nasz powiedział do kapłanów:

„Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej.” Mateusza 22:29

Tymczasem dzisiaj wielu chrześcijan daje się zwieść rzekomej kontynuacji prawd biblijnych, jakie zostały objawione Izraelitom. Faktycznie jest to kontynuacja błędów i wypaczeń, a nie prawdy. Kto idzie droga judaizmu nie idzie drogą Chrystusa. 

Po drugie. Nie było w Izraelu czegoś takiego jak kanon czyli spis ksiąg uznanych za święte i natchnione. To słudzy pomazańcowi posługując się Septuaginta jako pierwsi maja jakiś spis ksiąg Starego Testamentu. Niewierni Izraelici taki kanon ustalają dopiero około 100 roku po Chr. żeby jednak zwalczać kanon z Septuaginty rozpowszechnia się pogląd jakoby już wcześniej istniał kanon palestyński, którym mieli posługiwać się Izraelici przed Chrystusem. Z powyższej relacji widzimy, że taki kanon nie istniał. Co prawda mógł ktoś indywidualnie lub jako sekta taki kanon opracować, ale nie był on powszechnie akceptowany w Jeruzalem. Na przykład dla Saduceuszy spis ksiąg był krótki: 

• Rodzaju, 
• Wyjścia, 
• Kapłańska, 
• Liczb 
• Drugiego Prawa. 

To na pewno jest najstarszy spis ksiąg natchnionych, bo początki bierze z czasów Mojżesza, ale biorąc pod uwagę inne księgi to kanon z Septuaginty jest najstarszym i co ciekawe opracowanym przez bogobojnych Izraelitów a potwierdzonym przez autorytet apostolski. 

Przy okazji widzimy, że Jeszu nie wchodził w spory na temat spisu ksiąg natchnionych. Właściwie to on nigdy nie wszczynał sporów to do niego przychodzili ludzie zakłócając jego nauczanie. Wówczas Pan nasz powoływał się na te argumenty, które były uznane przez jego rozmówców. W rozmowie z faryzeuszami mógł powoływać się na większą liczbę ksiąg, ale z Saduceuszami ograniczał się do pięcioksięgu. 

__________________

krzysztof pomazańcowy