Święty namiot

„Otworzyła swój pysk, by bluźnić przeciwko Bogu, by zelżyć imię Jego i Jego namiot, w niebie namiotników (tworzących namiot).” Objawienie 13:6

Powyższy tekst jest moim własnym tłumaczeniem. To kolejny przykład tego, jak bardzo tłumacze odbiegają od prawdziwej treści Pisma Świętego. 

Porównajmy inne przekłady:

„Zatem otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu, by bluźnić Jego imieniu i Jego przybytkowi, i mieszkańcom nieba.” BT

„I otworzyła swą paszczę dla bluźnierstw przeciw Bogu, aby bluźnić jego imieniu i jego siedzibie, tym, którzy przebywają w niebie.” PNŚ

„I otworzyło paszczę swoją, by bluźnić przeciwko Bogu, bluźnić przeciwko imieniu jego i przybytkowi jego, przeciwko tym, którzy mieszkają w niebie.” BW

„I otworzyła usta swoje ku bluźnierstwu przeciwko Bogu, aby bluźniła imię jego i przybytek jego, i tych, którzy mieszkają na niebie.” BG

Różnica między ustami a paszczą lub pyskiem jest drobnostką, bierze się stąd, że w grece nie robiono różnicy między ludzkim organem, a zwierzęcym. Jednak, jeśli dokonujemy przekładu, to w kontekście zwierzęcia powinniśmy mówić o paszczy lub pysku. Przekład katolicki nadaje bestii cech ludzkich przez to, że tłumaczy na usta. Takie tłumaczenie można uznać za podświadomy przekaz. 

Poważniejszym przekłamaniem jest zastąpienia słowa namiot słowami: przybytek, siedziba, niebo. W szerszym kontekście oczywiście namiot może być siedzibą, mieszkaniem, a przez nawiązanie do historii Izraela także przybytkiem, czyli miejscem najświętszym w obozie izraelskim. Jednak namiot to w pierwszej kolejności namiot i tłumaczenie na siedziba lub przybytek jest interpretacją mogącą wypaczyć sens wypowiedzi. 

Tak samo słowo, które tłumacze oddają jako: mieszkają, przebywają. Przekład dosłowny interlinearny (Vocatio) słowo to tłumaczy, jako „rozbijający_namioty”. Mam nadzieję, że dostrzegasz jak bardzo potoczne tłumaczenia spłycają treść całego zdania. Ktoś, kto rozbija namiot, jest nie tylko jego mieszkańcem, ale jest kimś tworzącym ten namiot, czynnie zaangażowanym w jego istnienie. W języku polskim nie ma odpowiedniego słowa, dlatego ja wymyśliłem namiotników, czyli kogoś, kto rozbija i mieszka jednocześnie w namiocie, albo sam jest tym namiotem. 

Jeśli połączymy to z wypowiedziami posłańców pomazańcowych to zrozumiemy, że jesteśmy zarówno budowniczymi tego namiotu, ale także jego mieszkańcami i namiotem samym w sobie. Tylko, że to, co na ziemi nazywamy świątynią i budowlą w niebie jest namiotem. Przyjrzyjmy się niektórym wypowiedziom uczniów Chrystusa, by lepiej zrozumieć przekaz z księgi Objawienia.

„Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?” 1 Koryntian 3:16

„W jedności z nim cała budowla, harmonijnie zespolona, rośnie na przybytek święty w Panu. W jedności z nim również wy jesteście razem budowani, na zamieszkanie Boga w Duchu.” Efezjan 2:21,22

„Wy sami też niczym żywe kamienie jesteście budowani jako duchowy dom, abyście stanowili święte kapłaństwo, żeby składać duchowe ofiary godne przyjęcia przez Boga za pośrednictwem Jeszu Pomazańca.” 1 Piotra 2:5

„Jaka jest zgodność świątyni Bożej z wizerunkami? My bowiem jesteśmy świątynią Boga żywego, jak to Bóg powiedział: „Zamieszkam w nich i będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”. 2 Koryntian 6:16

Jan w księdze Objawienia nawiązuje do tych samych słów, co Paweł, gdy pisze:

„ I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, ponieważ pierwsze niebo i pierwsza ziemia odeszły, i morza już nie ma. I miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem schodzące z nieba od Boga, przygotowane jak panna młoda przystrojona dla swego męża. I usłyszałem głos donośny, mówiący od tronu: ‘Oto namiot Boga z ludźmi: i rozbije namiot z nimi, i będą oni Jego ludami, a On Bóg, z nimi będzie’.” Objawienie 21:1-3

Podsumowując. Widzimy coraz wyraźniej, że obecnie jesteśmy współpracownikami Boga w budowaniu na kamieniu węgielnym (1 Koryntian 3:9), którym jest nasz Pan Jeszu, Pomazaniec Boży (Efezjan 2:20). Część świętych, którzy dochowali wierności aż do śmierci (Hebrajczyków 3:6,14), trafia do nieba i rozbija tam namiot (Objawienie 3:21). Tam skompletowana będzie społeczność powołanych po to, by po tysiącletnich rządach nad Ziemią i po sądzie ostatnim, zejść na Ziemię jako namiot Boży, w którym to Bóg będzie przebywał razem z nami. 

Kiedy padną słowa: „Oto czynię wszystko nowe” (Objawienie 21:5), spełni się wówczas oczekiwanie Abrahama (Hebrajczyków 11:10), a także słowa Pawła:

„Żeby przez Niego (Pomazańca) na nowo pojednać ze sobą wszystko - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach - wprowadzając pokój przez krew Jego krzyża.” Kolosan 1:20

„Dał nam poznać świętą tajemnicę swej woli. Odpowiada ona jego upodobaniu, co do którego sam w sobie powziął zamierzenie w związku z zarządzaniem przy pełnej granicy wyznaczonych czasów, mianowicie aby znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie — to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.” Efezjan 1:9,10

___________________

krzysztof pomazańcowy