Dawniej Bóg życzył sobie, by pokładać nadzieję tylko w Jego imieniu, a w czasach apostolskich wycofał swoje imię i uzależnił zbawienie od wzywania imienia Jego Syna Jeszu. List do Rzymian wyraźnie kładzie nacisk na potrzebę głoszenia Chrystusa i jego imienia. Świadkowie Jehowy w tym miejscu dopuszczają się fałszerstwa Pism, ponieważ zamiast słowa 'imienia Pańskiego' wstawiają 'imienia Jehowa'. W ten sposób blokują zmiany zaplanowane przez Stwórcę, żeby wynieść do chwały swego jedynego Syna. Kiedy Joel wypowiadał podobne słowa użył JHWH jako imię, które zbawia. Paweł w identycznych słowach skierował uwagę na imię Syna Bożego Jeszu.
Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JESZU JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia. Wszak mówi Pismo: Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony. Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają.
Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony. Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz