Nie żyjemy dla siebie

Rzymian 14:8
Jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana. (BT)

Przekład dosłowny interlinearny:
ἐάν τε γὰρ ζῶμεν τῷ Κυρίῳ ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν
jeśli także więc żyjemy temu Panu żyjemy jeśli także umieramy
τῷ Κυρίῳ ἀποθνήσκομεν ἐάν τε οὖν ζῶμεν
temu Panu umieramy jeśli także czy żyjemy
ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν τοῦ Κυρίου ἐσμέν
jeśli także umieramy tego Pana jesteśmy.

Wersja dosłowna krótka:

Jeśli żyjemy, Panu żyjemy, jeśli umieramy, Panu umieramy. Jeśli więc żyjemy, jeśli także umieramy, do Pana należymy.

Wersja kontekstowa:
Jeśli żyjemy, to dla Pana żyjemy. Jeśli umieramy, to dla Pana umieramy. Obojętnie czy żyjemy, czy umieramy, do Pana należymy.

Sens wypowiedzi nie sprawia raczej problemu. Ponieważ jesteśmy własnością Pana Jeszu, więc cokolwiek z nami się dzieje, ma to znaczenie dla naszego Pana.

Dopiero wersety wcześniejsze i późniejsze dają nam szerszy kontekst wypowiedzi. Dowiadujemy się z nich, że jeśli ktoś coś robi, to robi dla Pana. Nawet jeśli ktoś inny zdecydował, że będzie robił odwrotnie, to także powinien to robić dla Pana Jeszu. Przykładowo, jeśli ktoś je, to powinien to robić dla Pana, a jeśli pości, to także powinien to robić dla Pana. Inny współniewolnik nie powinien go osądzać tylko dlatego, że robi inaczej niż on.

Judaizm żądał, by wszyscy robili to samo. Tak samo postępują różne religie, wymuszając jednolitość, a Pomazaniec powołał nas do różnych zadań. Daje nam wolną wolę, bylebyśmy mu służyli owocnie.

Warto przy tej okazji zastanowić się, czy ja robię wszystko dla Pana, czy raczej tylko dla siebie?

Krzysztof pomazańcowy