Człowiek nie może zabić duszy

„Bo sprawiedliwość nie podlega śmierci.” Mądrości 1:15

Przekład Vocatio werset piętnasty tłumaczy tak: 

„Sprawiedliwość nieśmiertelna jest.” 

Werset ten zasługuje na uwagę, ponieważ współgra z wypowiedzią Zbawiciela:

„Nie bójcie się tych, co zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy, ale raczej bójcie się Tego, który może i duszę, i ciało zgładzić w Gehennie." Mateusz 10:28

Pomazaniec Boży potwierdza, że człowiek jako dusza, nie podlega śmierci w sensie absolutnym dopóki nie trafi do Gehenny. To, co zwykliśmy nazywać śmiercią, dotyczy tylko ciała. Taki jest sens jego wypowiedzi. Ta śmierć, którą widzimy i która sprawia, że człowiek przestaje funkcjonować na Ziemi jest powierzchowna, gdyż dotyczy tylko ciała. Dusza z kolei sama bez ciała nie może prowadzić świadomego życia (Koheleta 9:10), więc znajduje się w stanie uśpienia (Mateusza 9:24, Marka 5:39, Łukasza 8:52, Jana 11:11-13), ale nie umiera całkowicie. 

Syn Boży będąc na Ziemi składa obietnicę swoim naśladowcom:

"A każdy, kto żyje i we mnie wierzy, przenigdy nie umrze. Czy w to wierzysz?" Jana 11:26 

Niestety, dużo osób w to nie wierzy i twierdzą, że człowiek po śmierci ciała przestaje całkowicie istnieć, czyli że jego śmierć jest całkowita, bez żadnych ograniczeń. Dopiero zmartwychwstanie ma przywrócić człowieka jakby odtwarzając go z pamięci Bożej. Jest to nauka niezgodna z tym, co uczy Pismo Święte i czego uczył nasz Pan i Zbawiciel, Jeszu. Ludzie, którzy w niego wierzą, nigdy nie umrą, a to znaczy, że śmierć ciała, której podlegają wszyscy nie dotyczy osoby, czyli duszy. Wierni uczniowie Pomazańca Bożego nadal żyją i nigdy nie umrą, tak jak obiecał Jeszu. To nie zmienia faktu, że nie są aktywni, ponieważ ich stan przypomina sen, Czekają na nowe ciało i przebudzenie do świadomego życia.

Nie ma ani jednego wersetu, który by popierał naukę, że duch i dusza człowieka po śmierci ciała przestaje istnieć, jest za to cała masa wersetów mówiąca o tym, że umarli śpią. Całe Pismo Święte, Stary i Nowy Testament, mówi o istnieniu miejsca, w którym przebywa człowiek (duch, dusza, cień) po śmierci i kilka takich, które mówią o przebudzeniu ich na chwilę (Izajasza 14:9). To miejsce jest nazwane krainą umarłych. Stary Testament używa nazwy Szeol, a Nowy Testament Hades. 

Księga Mądrości idealnie wpasowuje się w nauki Syna Bożego i o tych, co twierdzą, że duch po śmierci przestaje istnieć pisze tak:

„Mylnie rozumując, mówili sobie: ‘Nasze życie jest krótkie i smutne. Nie ma lekarstwa na śmierć człowieczą, nie znamy nikogo, kto by wrócił z Otchłani. Urodziliśmy się niespodzianie i potem będziemy, jakby nas nigdy nie było. Dech w nozdrzach naszych jak dym, myśl jak iskierka z uderzeń serca naszego: gdy ona zgaśnie, ciało obróci się w popiół, a duch się rozpłynie jak niestałe powietrze’.” Mądrości 2:1-3 BT

Niech więc werset z księgi Mądrości 1:15, stanowi dla nas zachętę do mądrego postępowania, by pozyskać przychylność Pana. 

„Bo sprawiedliwość nie podlega śmierci.” 

Mądrości 1:15

__________________

krzysztof pomazańcowy