Ogień i robak.

„A gdy wyjdą, ujrzą trupy ludzi, którzy się zbuntowali przeciwko Mnie: bo robak ich nie zginie, i nie zagaśnie ich ogień, i będą oni odrazą dla wszelkiej istoty żyjącej.” – Izajasza 66:24

Księga Izajasza ma 66 rozdziałów a ostatni werset ma numer 24. Powyższy cytat jest, więc zakończeniem księgi Izajasza w takiej wersji, jaką znamy. Siedemset lat później słowa te zostaną powtórzone, dlatego że zacytuje je syn Boży Jeszu. Poinformuje nas o tym ewangelista Marek. 

„Lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, 48 gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie.” – Marka 9:47,48

Wygląda na to ze Jeszu cytuje Izajasza. Prorok, co jest bardzo ciekawe, opisuje moment, gdy ludzie będą składać, co miesiąc i co tydzień pokłon Panu i wówczas wychodząc by złożyć ten pokłon będą oglądać tych, co sprzeciwili się Panu, „bo robak ich nie zginie, i nie zagaśnie ich ogień”. Wygląda, więc na to, że ich kara będzie przestrogą i pamiątką na zawsze.

Między Izajaszem a Panem Jeszu jest 700 lat. Czy ktoś w tym czasie wspomina o karze ognia i robaka? Owszem. Potwierdzenie ognia i robaka znajdujemy w dwóch księgach, których jednak wielu współczesnych religiantów nie uznaje. Księgi te znajdują się w Septuagincie i były uznawanej przez pierwszych sług pomazańcowych. Paweł pisze o tych księgach do Tymoteusza, że je zna od dzieciństwa i że są natchnione przez Boga (2Tm 3:15,16). Warto poznać te fragmenty, by bardziej docenić wartość ksiąg odrzuconych przez rabinów i protestantów. Księgi te są pomostem między Starym a Nowym Przymierzem. 

Na początek wybrałem księgę Judyty. Ta opowieść jest rozwinięta przypowieścią o tym by działać dla dobra w pełni ufając Bogu. Opowieść ta kończy się tryumfem doczesnym, ale słowa, w których pojawia się ogień z robakiem w parze dotyczą kary wyznaczonej w dniu sądu i co ciekawe kary wiecznej.

„Biada poganom, którzy powstają przeciw memu narodowi: Pan Wszechmocny ich ukarze w dzień sądu, ześle w ich ciało ogień i robactwo, i jęczeć będą z bólu na wieki”. – Judyty 16:17

Jak sami widzimy wieczna kara nie jest, czym co pojawia się dopiero w Nowym Testamencie. Kolejny cytat pochodzi z księgi napisanej około 200 lat przed narodzinami Mesjasza na Ziemi.

„Upokórz bardzo swą duszę, albowiem karą dla bezbożnych ogień i robak.” – Syracha 7:17

Pojawienie się w tych księgach wspólnych określeń przyszłej kary, jako ognia, co nie gaśnie i robaka, który nie umiera pokazuje jak bardzo są ze sobą te księgi zgodne.

______________________

krzysztof sługa pomazańcowy