Zaplanuj swoje zbawienie

Jeśli nie oddalasz się od domu zbyt daleko, to możesz niczego ze sobą nie zabierać, a twój plan przeżycia polega na codziennym powrocie do swojego domu. Tu masz ciepło, tu masz lodówkę z jedzeniem i miejsce do spania. Im dłuższą jednak planujesz podróż, tym większe znaczenie ma słowo planujesz. Możesz oczywiście założyć że jakoś to będzie i tak żyją nie tylko w podróży, ale także na co dzień bezdomni. Jest to jednak poziom życia odpychający pozostałą część społeczeństwa. Jeśli twoim celem jest przyjaźń z bezdomnymi to oczywiście najlepiej go osiągniesz schodząc do poziomu bezdomnych, żyjąc wśród nich, ale jeśli twoim celem jest pomóc pozostałej części społeczeństwa, to musisz zadbać o to co w danym czasie jest uważane za minimalny poziom życia. 

Służba dla Boga jest podróżą w której potrzebujemy planowania. Jaki jest cel naszej podróży, w jakim czasie chcemy go osiągnąć i jakimi środkami. Powinniśmy to wiedzieć przed wyjściem z domu czyli naszej strefy komfortu. Oczywiście nigdy nie jest tak, że wszystko uda się według naszych planów.

W liście Jakuba czytamy:

Teraz wy, którzy mówicie: „Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski”, wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. 

Jakuba 4:13-14

Czy to znaczy, że mamy w ogóle nie planować? NIE! To byłoby błędne rozumowanie. Ani plany, ani zarobkowanie nie jest czymś złym. Zło polega na zadufaniu w sobie. Dlatego Jakub radzi, by planować uwzględniając wolę Boga.

Zamiast tego powinniście mówić: „Jeżeli Pan zechce, i będziemy żyli, zrobimy to lub owo”. Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Każda taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy. 

Jakuba 4:15-17

Planując swoją podróż uwzględniajmy wolę Bożą. Nawet jak planujemy podróż w służbie Bożej to nadal nie możemy być pewni dokładnego przebiegu tej podróży.

Nie chcę też, byście nie wiedzieli, bracia, że wiele razy miałem zamiar przybyć do was - ale aż dotąd doznawałem przeszkód - aby zebrać nieco owocu także wśród was, podobnie jak wśród innych pogan. Jestem przecież dłużnikiem tak Greków, jak i barbarzyńców, tak uczonych, jak i niewykształconych. Przeto, co do mnie, gotów jestem głosić Ewangelię i wam, mieszkańcom Rzymu. 

Rzymian 1:13-15

Jeśli chodzi o Pawła to był gotów udać się do Rzymu, ale nie wszystko zależało od jego woli. Są różne okoliczności, które komplikują nasze plany. Czy to znaczy, że nie powinniśmy niczego planować? Niektórzy dochodzą do takiego wniosku zwłaszcza, że znają słowa Pomazańca Bożego Jeszu:

Nie zamartwiajcie się o życie, co macie jeść, ani o ciało, czym macie się przyodziać. 

Łukasza 12:22

Błędem byłoby wnioskować, że Chrystus odradza planowania. On odradza zamartwiania się, a to nie to samo co planowanie, które powinno być rozsądne, czyli pozbawione emocji. W swoich naukach Jeszu wskazuje, że planowanie to coś oczywistego i kto tego nie robi to się skazuje na pośmiewisko, albo na klęskę. 

Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: "Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć". 

Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. 

Łukasza 14:28-32

Planowanie jest czyś oczywistym, kiedy wychodzisz z domu po zakupy, to nie ma nic złego w tym, że planujesz wrócić z zakupami do domu. Jest to oczywistość. Opuszczasz dom, wychodzisz na ruchliwą i często hałaśliwą ulicę, gdzie spotykasz różne reklamy, ale ty idziesz do celu którym jest twój sklep i po zrobieniu zakupów wracasz do domu. 

Tak samo należy traktować służbę Bogu. Planujemy osiągnąć zbawienie i w tym celu jesteśmy gotowi wyjść ze swojej strefy komfortu i nie zwracając uwagi na pragnienie oczu i inne pokusy idziemy do celu. Rezygnujemy z pokus tego świata i z dogadzania swojemu ciału. Wyrzekamy się wszystkiego co nie prowadzi do celu, bo nie chcemy pobłądzić. Zaraz po tym jak Pan nasz Jeszu wyjaśnił wartość planowania, mówi: 

Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. Dobra jest sól; lecz jeśli nawet sól smak swój utraci, to czymże ją zaprawić? Nie nadaje się ani do ziemi, ani do nawozu; precz się ją wyrzuca. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha! 

Łukasza 14:33-35

My jesteśmy tą solą i powinniśmy dbać o swoją wartość wobec Boga, by nas precz nie wyrzucił (Mateusza 5:13). 

Kiedy więc służymy Bogu nie postępujmy lekkomyślnie według zasady jakoś tam będzie, ale przeciwnie, planujmy nie tylko cel, ale też poniesienie kosztów. Organizujmy się mądrze poddając woli Bożej.

____________________

krzysztof pomazańcowy