Pułapki szatana

Komu coś wybaczycie i ja [wybaczam]. Co bowiem wybaczyłem, o ile coś wybaczyłem, uczyniłem to z waszego powodu w obliczu Pomazańca, abyśmy nie stali się łupem szatana, którego zamysły są nam znane. 

2 Koryntian 2:10,11

Jaki wniosek wypływa z tych powyższych słów? Jeśli ktoś ma powód, by komuś wybaczyć, a nie wybacza, to wpada w sidła szatana. Taka osoba często uważa, że nie ma problemu, ponieważ to ten, co zawinił, jest ofiarą szatana. Owszem w niektórych przypadkach tak jest, to zależy od rodzaju i powagi przewinienia. Może ktoś popełnić poważny grzech, ale może też chodzić o drobne utarczki słowne. Paweł pisał o poważnym grzechu, do którego doszło w Koryncie, a mimo to napisał powyższe słowa. 

Otrzeźwijcie! Czuwajcie! Oskarżyciel wasz, diabeł (oszczerca), jak lew ryczący krąży szukając kogo pochłonąć.

1 Piotra 5:8

Posłaniec Piotr przestrzegał nas przed szatanem, który szuka okazji, by kogoś pochłonąć, niektóre przekłady podają w tym miejscu pożreć. Z pouczeń Posłańca Pawła wiemy, że taką okazją do pożarcia jest trzymanie w sobie urazy, a w jakim kontekście pisze o tym Piotr? Przyjrzyjmy się, temu co pisał przed i po ostrzeżeniu o polującym szatanie.

Wszyscy zaś wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. Otrzeźwijcie! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pochłonąć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu! Wiecie, że te same cierpienia ponoszą wasi bracia na świecie. A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Pomazańcu, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen. 

1 Piotra 5:5-11

Walka z szatanem i całymi zastępami demonów nie jest walką fizyczną, gdzie krew się leje, ale jest walką na przymioty ducha. Owszem czasem słudzy szatana dopuszczają się przelewu krwi na sługach Jeszu, ale można nigdy nie doświadczyć prześladowań fizycznych, a mimo to być pokonanym przez szatana. Kto straci zdolność do wydawania owoców ducha, ten staje się łatwym celem diabła. Dlatego warto pamiętać o tym, co nam pomaga w tej walce. Paweł użył przykładu żołnierza rzymskiego, który w tamtych czasach był wyjątkowo skutecznym wojownikiem zwłaszcza w formacjach grupowych, co szczególnie dobrze odnosi się do naszego zgromadzenia pod imieniem Syna Bożego Jeszu. Jako zgromadzenie będziemy wyjątkowo silni, ale pojedynczo także powinniśmy dbać o siebie. W Pawła przykładzie oznacza to korzystanie ze zbroi.

W końcu bądźcie mocni w Panu - siłą Jego potęgi. Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. 

Efezjan 6:10-13

W dalszych słowach listu do Efezjan dowiadujemy Się, że ta zbroja to:

pas – prawda

pancerz – sprawiedliwość

obuwie – gotowość do głoszenia

tarcza – wiara

hełm – nadzieja zbawienia

miecz – Słowo Boże

Dalej Paweł zachęca w liście do Efezjan, by stale się modlić. Choć Paweł modlitwy nie przyrównuje do niczego, to ja przyrównałbym ją do słania raportów Bogu, czyli do ciągłego kontaktu z dowództwem. Brak modlitwy, a co za tym idzie bliskiej więzi z Bogiem, byłby nie walką w imieniu Boga, ale raczej samodzielnym buntem. Ślemy więc raporty i prosimy o wsparcie. Ciągle też upewniamy się, czy na pewno prawidłowo wykonujemy rozkazy z góry.

Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta moje otworzę, dla jawnego i swobodnego głoszenia tajemnicy Ewangelii, dla której sprawuję poselstwo jako więzień, ażebym jawnie ją wypowiedział, tak jak winienem.

Efezjan 6:18-20

Ćwicząc się w okazywaniu miłości i pozostałych darów Ducha oraz pielęgnując naszą zbroję, walczmy z szatanem skutecznie. Obyśmy mogli powiedzieć:

Dusza nasza jest jak ptak, który uciekł z pułapki ptasznika. Pułapka jest zniszczona, a myśmy uciekli.

Psalm 124:7

A także za Pawłem:

W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.

2 Tymoteusza 4:7,8

_________________

Krzysztof pomazańcowy