Radość serca jest życiem człowieka.

Dzisiejszy fragment księgi Syracha mógłbym zostawić bez komentarza gdyż treść w nim zawarta nie wzbudza dziś zdziwienia. Coraz więcej osób wie, że radość sprzyja zdrowiu a smutek i przygnębienie przeciwnie. Zdarza się, że ludzie radośnie nastawieni zdrowieją z chorób, które medycyna określa, jako nieuleczalne. Zresztą zobacz sam w jak prosty i oczywisty sposób informuje nas o tym Jeszu syn Syracha w swojej księdze. Uwzględnij, że w czasach, gdy ta księga powstawała ludzie nie prowadzili badań naukowych a mimo to znali takie prawdy. 

„Nie wydawaj duszy swej smutkowi ani nie dręcz siebie myślami.” - Syracha 30:21

Można by te słowa uwspółcześnić i udzielić rady: Walcz z depresją, nie popadaj w przygnębienie odrzuć smutne myśli. Bądź pozytywnie nastawiony i myśl pozytywnie tylko o tym, co budujące.

„Radość serca jest życiem człowieka, a wesołość męża przedłuża dni jego.” - Syracha 30:22

Wzywajcie Jego imię!

Wróćmy do księgi Izajasza 12 rozdział. Jak już się przekonaliśmy pod pretekstem zwykłego tekstu jest tam zapowiedź pojawienia się Mesjasza pod imieniem Jeszu (Bóg jest moim Jeszu a także Ja Jestem). Wzmianka o kamieniu, o który potknie się Izrael jest dodatkowym dowodem, że prorok przepowiadał Pomazańca Bożego (Kamień potknięcia). Dziś zwrócimy uwagę na ostatnie słowa tego rozdziału, które także potwierdzą, że proroctwo spełniło się na Synu Człowieczym Jeszu.

„Powiecie tego dnia: Wychwalajcie Pana! Wzywajcie Jego imię! Głoście Jego czyny wśród narodów, przypominajcie, że podniesione jest imię Jego! Śpiewajcie Panu, bo chwalebne ma osiągnięcia! Głoście tą nowinę po całej ziemi. Krzyczcie radośnie mieszkańcy Syjonu, bo wśród was wywyższony jest święty Izraela." - Izajasza 12:4-6

Pierwsze słowa „powiecie tego dnia” wskazują na przyszłe spełnienie się tych słów. Bóg zawsze zasługuje by go wychwalać i mu dziękować za to, co uczynił, tym razem jednak chodzi o przyszłe czyny, dlatego proroctwo zapowiada, że „tego dnia” będziecie mówić „wychwalajcie Pana”, czyli zachęcać innych do wychwalania Boga. Ale proroctwo zapowiada też, że tego dnia będziemy mówić „wzywajcie Jego imię”. Od razu przywodzi nam to na myśl spełnienie się proroctwa z księgi Joela a zacytowane w Dziejach posłańców Pana:

Nie mogę już znieść tych waszych... szabatów!

„’Po co mi wielość Waszych ofiar?’ – mówi Pan. ‘Dosyć mam całopaleń z baranów, nie chcę tłuszczu jagniąt ani krwi byków i kozłów. Kiedy przychodzicie mi się pokazać, kto tych rzeczy zażądał z rąk waszych? Deptać po moim dziedzińcu już więcej nie musicie. Choć przynosicie mi wyborową mąkę pszenną, ale nadaremnie. Obrzydliwością jest dla nie ofiara kadzidlana. Nie mogę już znieść tych waszych dni nowiu, tych szabatów ani tego wielkiego dnia. Tym postem, świętym wypoczynkiem, waszymi dniami nowiu, świętami waszymi gardzi dusza moja. Mdli mnie z waszego powodu, już dłużej nie zniosę waszych grzechów.’” - Izajasza 1:11-14

Powyższy fragment z księgi Izajasza to jest Słowo Boga w dosłownym znaczeniu. Ponieważ prorok z woli Boga przekazał nam słowa, które w jakiś sposób otrzymał od Boga, więc jest to Słowo Boże. Nie wszystko, co znajduje się w Świętych Pismach można nazwać Słowem Bożym, bo są w tych księgach także opisy wydarzeń a nawet słowa, jakie wypowiedzieli grzesznicy czy nawet sam szatan, więc nie wszystko jest Słowem Bożym w sensie dosłownym. Warto o tym pamiętać. Jeśli prorok opisuje coś własnymi słowami to jego słowa są opisem znajdującym się w Piśmie Świętym, ale nie jest ten opis Słowem Boga, jeśli Bóg go nie wypowiedział. Ponieważ Izajasz powyższą wypowiedź przekazuje, jako słowa od Boga, więc ten fakt podnosi znaczenie słów na wyższy poziom niż inne fragmenty Pism, które nie są Słowem Boga.

Co było tak ważne, że Bóg kazał Izajaszowi przekazać swoje Słowa Izraelitom? Otóż Bóg informuje, że ma już dość ofiar zwierzęcych a nawet szabatu. W słowach „Po co mi wielość Waszych ofiar?” daje do zrozumienia, że jemu te ofiary do niczego nie są potrzebne. 

Kamień potknięcia.

Dziś kolejny dowód na to, że Pan nasz Jeszu objawił nam swego Ojca nie tylko, gdy przyszedł na ziemię, ale robił to wcześniej. W imieniu Ojca przedstawiał się, jako JHWH. Przyjrzymy się proroctwu Izajasza i jego spełnieniu. 

Izajasz usłyszał słowa od Boga i je przekazał Izraelitom. Zobaczmy cytat z tego proroctwa:

„JHWH Zastępów - Jego za Świętego miejcie; On jest Tym, którego się lękać macie i który was winien bojaźnią przejmować. On będzie kamieniem obrazy i skałą potknięcia się dla obu domów Izraela; pułapką i sidłem dla mieszkańców Jeruzalem. Wielu z nich się potknie, upadnie i rozbije, będą usidleni i w niewolę wzięci”. - Izajasza 8:13-15

Są to prorocze słowa, które Izajasz przekazuje, jako cytat. Zwróć, więc uwagę, że JHWH mówi, o JHWH Zastępów, który będzie kamieniem potknięcia dla Izraela. Samo to już jest ciekawe podobnie jak wypowiedź „rzekł Pan (JHWH), Panu memu” (Psalm 110:1). Wzmianka o kamieniu o który potkną się niewierni izraelici jest tylko w księdze Izajasza. Wprawdzie bardzo podobne proroctwo znajduje się w Psalmach ale ono ogranicza się do stwierdzenia:

Czy chcesz umierać za Babilon Wielki?

Kiedy pisałem „Co robić kiedy wybuchnie wojna” to podałem linki do specjalistów udzielających fachowej rady: jak wydostać się z miasta, jak zakonserwować żywność, itp. Oczywiście ci specjaliści radzą także na temat prowadzenia walki ale akurat co do tych rad radzę być wyjątkowo ostrożnym. Każdy ma swój rozum i sam odpowie przed Bogiem za swoje działania, ale pamiętajmy o tym, że Pan nasz uprzedzał, iż każdy, kto walczy może też zginąć. Choć samo posiadanie broni nie jest niczym złym podobnie użycie jej w samoobronie, czyli wówczas, gdy ktoś chce nas zabić nie jest potępione to jednak zawsze trzeba posługiwać się rozumem i oceniać sytuacje mądrze. Abraham zachowywał się różnie w zależności od sytuacji, gdy był wstanie ze swoją służbą pokonać wroga to walczył, ale kiedy nie był wstanie to liczył tylko na łaskę silniejszego lub na pomoc Boga. I nigdy się nie zawiódł.

„Towarzysze Jeszu widząc, na co się zanosi, zapytali: Panie, czy mamy uderzyć mieczem? I któryś z nich uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho.” - Łukasza 22:49,50

Słudzy pomazańcowi nigdy nie występowali przeciw wojsku i legalnej władzy a miecze nosili jedynie do obrony przed bandytami. Kiedy uciekali z Jeruzalem to wówczas Izraelici byli pełni entuzjazmu i tworzyli odziały zbrojne. Słudzy pomazańcowi nie uczestniczyli w tym tylko zgodnie z poleceniem Pana uciekali w góry. Noe dostał od Boga zasadę, że kto zabije człowieka sam musi zginąć. Pan nasz Jeszu uaktualnił tą zasadę mówiąc:

Co robić gdy wybuchnie wojna?

"Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego." - Mateusza 10:23

Była to rada na wypadek lokalnych prześladowań. Przy działaniach wojennych Pan dał podobną radę, ale jednak trudniejszą do wykonania. Wymagała większego wysiłku i dużej wiary. Łatwo jest uciekać, gdy ktoś chce nas zabić, ale trudniej, gdy wszyscy mówią o zwycięstwie nad wrogiem, o rzekomych sukcesach, czyli o pokoju i bezpieczeństwie. Tak było, gdy wojska rzymskie najechały na Izraelitów w 66 po Chr. Przepowiadając to prawie czterdzieści lat wcześniej Pan nakazał:

„Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą!” - Łukasza 21:20,21

Wierzę, że ważne wersety biblijne są łatwe do zapamiętania. 21:21 Łukasza. Kluczowe rady w tym przypadku to:

Ja jestem!

Wróćmy do księgi Izajasza 12 rozdział. Dużo osób upiera się, że tam nie ma nic o Panu naszym Jeszu. Przyjrzyjmy się, więc kilku szczegółom tego proroctwa. Izajasz nie tylko twierdzi, że JHWH stał się JESZU czyli Zbawicielem lub zbawieniem ale podaje inne szczegóły które odnajdujemy także w naukach Pomazańca. Najpierw przypomnijmy sobie ten fragment.

"Oto Bóg (EL) jest moim Zbawicielem (JESZU)! Zaufam i nie ulęknę się, bo mocą i pieśnią moją jest Bóg (JAH). Pan (JHWH) stał się dla mnie Zbawicielem (JESZU)!" - Izajasza 12:2,3

Znajdujemy w tym fragmencie różne określenia Boga: 

El - Bóg,

JAH – jest, być, stawać się,

JHWH – ten, który sprawia, że się staje

JESZU – Zbawiciel.

Jeszu jest Panem i Zbawicielem.

Syn przyniósł mi Strażnicę świadków Jehowy. Wracając ze szkoły w Kluczborku trafił na stojak z literaturą i postanowił mnie zaskoczyć. Od razu informuję świadków Jehowy, którzy raportują rozpowszechnienie czasopisma a nawet dwóch, bo do Strażnicy włożone było Przebudźcie się, że mój syn nie przeczytał ich. Przyniesienie ich dla mnie potraktował, jako żart. Pisze o tym, ponieważ tytuł na pierwszej stronie Strażnicy to: „Jezus wybawia od czego?” i on zainspirował mnie do napisania tego tematu.

Byłem ciekaw czy wspomną o tym, że imię naszego Pana znaczy Zbawienie. Taka wzmianka wydaje się być oczywistą biorąc pod uwagę tytuł. Dlatego przeczytałem ten temat. Była to prawdziwa męka, ponieważ świadkowie zawsze piszą to samo. Miałem wprawdzie nadzieję, że może tym razem znajdę coś nowego, ale niestety nie spełniło się moje pragnienie. Jak się spędziło 30 lat w tej organizacji to już nie miało się ochoty czytać w kółko tego samego. Jestem pewien, że każdy kto spędził w tej organizacji tak dużo czasu wie co tam pisało bez zaglądania do publikacji. 

Adam utracił życie doskonałe a my odziedziczyliśmy po nim grzech, więc umieramy a Chrystus przyszedł umrzeć za nas byśmy mogli żyć w raju na ziemi. Żadnej wzmianki o tym, że imię Pomazańca znaczy Zbawienie. Ponad 150 lat istnieje ta organizacja i jeszcze do tego nie doszli? W ich „encyklopedii”, czyli „Wnikliwe poznawanie pism” znajdujemy hasło „Jeszua” i dość enigmatyczne stwierdzenie „prawdopodobnie skrócona forma imienia Jehoszua: ‘Jehowa jest wybawieniem’”. Niestety to wszystko, na co ich stać w kwestii głoszenia o Zbawicielu. Wprawdzie wymieniają 8 różnych przypadków użycia tego słowa, co przypomina przerzedzanie komara, ale zupełnie pomijają postać Jeszuego syna Nuna (Jozue) i Jeszu Syna Bożego. Pomijają Jozuego, mimo że wiedzą, iż jest to takie same imię. Świadczą o tym te zdania:

Tam gdzie kończy się wszechświat. Słowo na Dziś tom 3

To już trzeci tom z serii „Słowo na dziś”. Zaczynamy od święta trzech króli i tematu o świadkach Jehowy, a później spora dawka tematów związanych z NWO, czyli Nowym Porządkiem Świata, a także ze środowiskiem żydowskim i jego sztucznie podtrzymywanym judaizmem. Okazuje się, że Żydom nie wolno obchodzić paschy, ani żadnych innych świąt zaczerpniętych z mozaizmu. Wśród mocnych tematów jest posiadanie broni, a także służba wojskowa przy jednoczesnym służeniu Pomazańcowi. Kilka rozdziałów na temat ducha i duszy, a na koniec bardzo ciekawy temat zbawienia niewierzących członków rodziny. Po więcej szczegółów odsyłam do spisu treści, bo w tomie tym dzieje się bardzo dużo.

Oczywiście, dalej konsekwentnie używam prawidłowego imienia Syna Bożego Jeszu, co może być zaskoczeniem tylko dla nowych czytelników.

W treści odwołuję się do Pisma Świętego, stąd duża ilość wersetów biblijnych. Księgę Powtórzonego Prawa nazywam po prostu księgą Prawa a księga Jozuego to u mnie Jeszuego. Po za tym Jan Zanurzyciel, to inaczej Chrzciciel, a Pomazaniec to jest to samo, co Chrystus i Mesjasz.

Bóg jest moim Jeszu

Kilka godzin poświęciłem żeby przetłumaczyć poniższy tekst z księgi Izajasza 12:2-6. Moim celem było pokazać, że teksty hebrajskie mówiły o Panu naszym Jeszu znacznie więcej niż ktokolwiek dziś dostrzega. Ponieważ słowo Zbawienie w języku hebrajskim jest prawie takie samo jak imię Jeszu, więc takich tekstów jest więcej a każdy z nich coś nam mówi o Mesjaszu i jego powiązaniu z Bogiem Ojcem. Poniżej jest fragment tekstu hebrajskiego z księgi Izajasza 12:2. Na czerwono zaznaczyłem imię Pana Jeszu, które też dokładnie znaczy Zbawienie lub Zbawiciel.

הנהאלישועתיאבטח

Tłumacze naszych Biblii niedostrzeganą tam imienia Pana tylko słowo zbawienie i nawet się nie zająkną nad tym by nam to wyjaśnić. Milczą na ten temat. A przecież Jeszu powiedział:

"Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: a one właśnie dają świadectwo o Mnie. (…) Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie…"

Jana 5:39.43

Pamiętając o powyższej wypowiedzi Pana przeczytaj tekst z Izajasza. W nawiasach wpisałem hebrajskie słowa ważne dla zrozumienia głębokich prawd, jakie tam są zawarte.

Fałszerze imienia - Norbert Knox.

W temacie Prawdziwe imię Zbawiciela powołałem się na odkrycie, którego dokonał Norbert Knox. Ponieważ nie znam angielskiego a Google wówczas słabo tłumaczyło takie teksty, więc ograniczyłem się tylko do tego odkrycia, które polegało na tym, że do roku 1779 w Anglii nie znano imienia Dźizas (Jezus). Posługiwano się do tego czasu formą Jesu (Yesu). Tak więc podmiana imienia Pana dokonała się w tym kraju w XVIII wieku.

Dziś wracam do jego odkryć. Norbert Knox w swoich badaniach doszedł do identycznych wniosków jak ja, znalazł podobną argumentację, ale doszedł do tego inną drogą. Dzisiaj Google tłumaczy na wyższym poziomie teksty angielskie, dlatego wkleję fragment jego argumentacji dotyczący Imienia Jeszu. Jednocześnie dla osób znających język angielski podaję link do pełnego tekstu.

Sól oczywiście jest wspaniała!

"Wy jesteście solą ziemi; jeśli jednak sól zwietrzeje, czym ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi."

Mateusza 5:13 

Sól jest wspaniała! Jeden z polskich przekładów tak właśnie określa wartość soli. Pisze w nim, że jest wspaniała, podczas gdy inne przekłady piszą że jest dobra.

"Sól oczywiście jest wspaniała. Lecz jeśli i sól straci swą siłę, czym zostanie przyprawiona?"

Łukasza 14:34 PNŚ

„Dobra jest sól” BT

„Dobrą rzeczą jest sól” BW

Jak więc to pogodzić z twierdzeniem współczesnych dietetyków, że należy unikać soli, że sól szkodzi zdrowiu itp. Bardzo dużo osób uwierzyło w to, co głosi reżimowa* medycyna wsparta „autorytetami” powołującymi się na wyniki badań, których nikt nigdy nie widział a więc tym bardziej ich nie sprawdził. Zaraz to wyjaśnię a na razie zobacz, co Pismo mówi o soli.

Chrześcijańscy czciciele Allacha.

„Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną.”

Mateusza 15:14

Pan nasz i jego posłańcy prorokowali nadejście odstępstwa od prawdy. Tak jak odeszli od niej faryzeusze, których Jeszu nazwał „ślepymi przewodnikami” tak też dzisiejsze chrześcijaństwo tonie w mrokach niewiedzy. Nic dziwnego, że dają się zwodzić szatanowi skoro faktycznie są jego kąkolem, nasieniem posianym na polu Pana. Nie tylko czczą Chrystusa pod wieloma pogańskimi imionami, ale nawet modlą się do fałszywych bogów myśląc, że robią to do Stwórcy. Podam za chwilę przykład zwiedzenia, któremu ulegają chyba wszystkie religie nazywające siebie chrześcijanami. To jest oczywiście dla nich kompromitujące i dowodzi, że są „ślepymi przewodnikami”. Ponieważ znam religię świadków Jehowy, więc udowodnię to na ich przykładzie, ale jestem prawie pewien, że robią to samo inne wyznania tylko, że o tym nie wiemy, bo się tym nie chwalą. Świadkowie się chwalą, więc łatwo jest im to udowodnić.

Wszedłem na stronę jw.org do zakładki publikacje i wybrałem język arabski. Jest tam wersja z alfabetem łacińskim (Arabi Juba). Jest tam kilka publikacji i już z okładki dowiadujemy się, że dla świadków Jehowy Bóg to jest Allach (Allah). Wewnątrz znajdziemy informację że imię Chrystusa to Jesua (Yesua). Wprawdzie oficjalnie twierdzą ze Allah ma na imię Jahwah, ale faktycznie słowo Allach jest już imieniem boga tylko, że nie naszego Boga Ojca ale pogańskiego bożka czczonego przez Arabów. 

Nieoczekiwana zamiana miejsc.

„Powiedzą pełni żalu do samych siebie, będą jęczeli w utrapieniu ducha: To ten, co dla nas - głupich - niegdyś był pośmiewiskiem i przedmiotem szyderstwa: jego życie mieliśmy za szaleństwo, śmierć jego - za hańbę.”

Mądrości 5:3,4 LXX Vocatio

Powyższe proroctwo spełniło się prawie 2000 lat temu w bardzo dramatycznych okolicznościach. Pana naszego Jeszu pojmano i poddano torturą fizycznym i psychicznym. Ludzie, którzy uknuli spisek przeciw Synowi Bożemu byli bardzo zadowoleni ze swojego tryumfu. Chyba wówczas nie było znane przysłowie, że „ten się śmieje, kto się śmieje ostatni”. Oni śmiali się pierwsi i pełną piersią.

„Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: «Witaj, Królu Judejski!» Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. (…) Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami. (…) Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali...”

Mateusza 27:29,30,39,41

Jednak proroctwa sięgają jeszcze dalej i zapowiadają pod koniec wyznaczonego czasu pojawienie się szyderców. Paweł powołuje się na proroctwo Habakuk 1:5. 

Przy odrodzeniu osłupieją na widok nieoczekiwanego zbawienia.

Księga Mądrości wbrew swojej nazwie nie zawiera tylko mądrych myśli na podobnej zasadzie jak księga Przysłów. Księga Mądrości to głównie pochwała dla mądrości i kilka zadziwiających proroctw dotyczących Chrystusa. Księga ta w zdumiewający sposób jest zgodna z księgami prorockimi a także Nowym Testamentem. Przyjrzyjmy się 5 rozdziałowi.

"Wtedy sprawiedliwy stanie z wielką śmiałością przed tymi, co go dręczyli i mieli w pogardzie jego trudy. Gdy ujrzą, wielki przestrach ich ogarnie i osłupieją na widok nieoczekiwanego zbawienia."

Mądrości 5:1,2

Sprawiedliwy w tym proroctwie to Pan nasz Jeszu. Wcześniejszy czwarty rozdział zawierał proroctwo dotyczące zmowy przywódców Jerozolimy przeciw Mesjaszowi. Piąty rozdział mówi o tym, że w pewnym momencie zorientują się, że popełnili poważny błąd. Ujrzą dowód zwycięstwa sprawiedliwego. Prorok Zachariasz przepowiedział:

Jak zrobiono z dziewicy pannę?

"I w zachłanności uformowanymi słowami was przehandlują…"

2 Piotra 2:3

Już w 20013 roku w temacie „Fałszerze Słowa Bożego” pisałem o plastycznych słowach, które służą przehandlowaniu nas. Powyższy werset jest w moim tłumaczeniu. Starałem się oddać go dosłownie. Prawdopodobnie tłumacze różnych polskich przekładów biblijnych mieli problem by oddać ten tekst w sposób zrozumiały a na objaśnienia tak jak ja to robię nie mogli sobie pozwolić. Ich starania dały jednak mizerne wyniki i widać w nich jak dużą rolę ma tłumacz. Można śmiało stwierdzić, że tłumacz do swojej wersji przekładu dodaje swoją interpretację, czyli to, czego czytelnik przeważnie nie chce. Zobacz jak ten cytat z listu Piotra oddają popularne polskie przekłady.

„dla zaspokojenia swej chciwości obłudnymi słowami was sprzedadzą”

Biblia Tysiąclecia

„Z chciwości wykorzystywać was będą przez zmyślone opowieści”

Biblia Warszawska

„I będą was zachłannie wyzyskiwać sfałszowanymi słowami.”

Przekład Nowego Świata

Widzimy wyraźnie, że tłumacze mają problem w ustaleniu tekstu. Każdy nieco inaczej oddaje zwrot „uformowanymi słowami”. Mamy więc: „obłudne słowa”, „zmyślone opowieści” i „sfałszowane słowa”. Tymczasem chodzi o plastyczne kształtowanie słów, czyli zmianę ich znaczenia tak, że można im nadać inny sens. Piotr przepowiedział proroctwo, że ktoś będzie formował znaczenie słów po to by zwieść powołanych do zbawienia.

Umiejętne prowadzenie rozmów - uczmy się od naszego Mistrza.

Miałem dziś dynamiczną dyskusję, w której zwolennik szabatu przekonywał mnie, że jestem grzesznikiem, ponieważ odrzucam prawo mojżeszowe. Posługiwałem się argumentami z tematu „Chrześcijanie pod prawem są jak cudzołożnice”. Najpierw dałem link do tego artykułu na ten blog ale mój rozmówca swoją argumentacją zdradzał że go nie czytał lub udawał ponieważ posługiwał się argumentem że skoro nie ma prawa to możemy prowadzić się niemoralnie itp. Nie będę całej dyskusji streszczał, koniec był taki że mój rozmówca przestał odpisywać. Gdy odświeżyłem temat to okazało się, że dyskutuję sam ze sobą, ponieważ on wykasował wszystkie swoje wpisy. Zrobił to, bo było oczywistym, że nie ma racji i nie chciał, by ktoś to dostrzegł. Mnie to zachowanie postawiło w dziwnej sytuacji gdyż wyglądało jakbym kłócił się sam ze sobą, co raczej dobrze o mnie nie świadczyło. Skasowałem, więc większość swoich wpisów zostawiłem tylko te, które były na tyle uniwersalne, że uznałem, iż mogą komuś pomóc. Myślałem, że na tym sprawa się zakończyła, ale byłem w błędzie.

Zakazane księgi

Księga Mądrości jest odrzucona przez większość ugrupowań wywodzących się z ruchu protestanckiego. Nie zaliczają jej do Pism Świętych. Bierze się to z faktu, że w początkowym okresie swojego buntu Luter zaufał poglądom żydowskim i odrzucił te księgi, które odrzucali żydzi. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie wszyscy pochodzenia Izraelskiego odrzucali tą księgę. Część Izraelitów uwierzyła w Mesjasza i stali się oni sługami pomazańcowym, ale druga część odrzuciła naszego Pana i właśnie tych nazywamy niewiernym Izraelem lub żydami. Przedstawiciele tej drugiej części spotkali się na synodzie w Jamni (Jawne) i wówczas ustalili, które księgi Starego Testamentu uznać za natchnione a które odrzucić. Ustalili nowe zasady judaizmu i scentralizowali swoją władzę. Ustanowili tam Sanhedryn i założyli akademię. 

Ci niewierni żydzi ustalili strategię działania przeciw sługom pomazańcowym między innymi odrzucili Septuagintę i cześć ksiąg. Uznali, że proroctwa skończył się około 500 lat wcześniej i odrzucili wszystkie księgi, które po tym czasie powstały. Tymczasem po dokładnym przyjrzeniu widać, że te księgi coraz mocniej zapowiadały Chrystusa i nowe myśli ewangelizacyjne. Księga Mądrości zawiera jedno z najdokładniejszych proroctw zapowiadających Mesjasza i jest w niej sporo myśli, które później odnajdujemy w Nowym Testamencie. Wiele tematów jest łatwiej zrozumieć dzięki tym księgom. Odrzucenie ich było odcięciem mostu łączącego sług pomazańcowych od proroków Starego Testamentu. Po ich odrzuceniu powstała przepaść trudna do wyjaśnienia. Dlaczego Bóg raptem miałby przerwać wysyłanie proroków skoro nadchodził dzień przyjścia na świat Mesjasza? Pomazaniec mówi, że:

Chrześcijanie pod prawem są jak cudzołożnice.

„A przecież kresem Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy.”

Rzymian 10:4

Powyższy werset biblijny powinien kończyć wszelkie spory na temat przestrzegania czegokolwiek, co pochodzi z prawa mojżeszowego. Chrystus jest końcem prawa a jeśli ktoś nie wie, czym jest koniec to niech przyjrzy się osobie umierającej. Zobaczy wówczas jak coś się kończy i później jest martwe. Ludzie są jednak uparci i bardzo przyzwyczajają się do swoich prywatnych przekonań, dlatego zamiast przyjąć tą prostą informację upierają się że niektóre elementy prawa należy nadal przestrzegać. W tym celu zrobili podział prawa na moralne i ceremonialne. Jest to podział fikcyjny służący tylko temu by część prawa przywrócić do życia w brew woli Boga. 

Ktoś powie, że przecież nadal obowiązuje zakaz zabijania. Faktycznie jest nieco inaczej. Nie zabijamy ale nie dlatego że obowiązuje zakaz zabijania tylko, dlatego że obowiązuje nas nakaz miłowania. Nikt nam nie musi mówić, że nie wolno, zabijać my to wiemy z sami siebie, ponieważ to jest owocem miłości. Jeśli unikamy tego, czego zabrania prawo to nie, dlatego że prawo tego zabrania, ale dlatego że chcemy podobać się Bogu Ojcu i jego Synowi. Prawo dla nas już nie istnieje gdyż dla prawa jesteśmy martwi a żyjemy dla Jeszu Pomazańca.

Uczennice Pana

Mary Wollstonecraft napisała esej filozoficzny „Wołanie o prawa kobiety”, w którym domagała się dostępu do publicznej edukacji dla kobiet. Był rok 1792. Szkolnictwo było w rękach humanistów, którzy odmawiali kobietom dostępu do powszechnej edukacji. Nie był to okres postępu a wręcz przeciwnie zacofania w stosunku do nauk Pana naszego Jeszu.

Wprawdzie Pan nasz wybrał na swoich uczniów tylko mężczyzn, ale prawdopodobnie było to spowodowane społecznymi uwarunkowaniami między innymi tym, że tylko mężczyźni mogli robić, co chcieli. Uczniowie posiadali rodziny a mimo to, co jakiś czas opuszczali je i wędrowali ze swoim Mistrzem. Nic nam nie wiadomy by On wybrał jakieś kobiety a mimo to był jeden przypadek, który wskazuje, że było to możliwe. Syn Boży nie odmawiał kobietom prawa do uczenia się a nawet przeciwnie zachęcał je. Możemy się o tym przekonać dzięki opisowi pewnego wydarzenia. Doszło do tego w Betanii u sióstr Łazarza.

Trzymaj się wąskiej drogi!

Na początek proszę obejrzyj film przedstawiający eksperyment. Widać na nim, że część osób zachowuje się dziwnie. Te osoby są podstawione mają zachowywać się w taki sposób a kamera śledzi jak te zachowanie wpłynie na innych. Zdecydowana większość osób dostosowuje się do otoczenia i robi to samo. Bardzo mało osób ma skłonność działać pod prąd. Mamy takie przysłowie, „jeśli wejdziesz między wrony musisz krakać jak i one”. Zagranicą jest podobne przysłowie „gdyś w Rzymie, czyń jak rzymianie”. Sens tych wypowiedzi nie tylko mówi o wpływie otoczenia, ale wręcz nakazuje dostosowanie się. 

Ponieważ ludzie pragną akceptacji, więc wolą się dostosować niż walczyć z głupotą. Unikają konfrontacji i dołączają do większości. Ludzie przebiegli wykorzystują to do manipulowania innymi. Dlatego media mówią nam, w co mamy wierzyć. Wmawia nam się, że coś jest dla naszego dobra więc powinniśmy to zaakceptować. Wmawia nam się, że większość nie może się mylić, mimo że doświadczenie i historia uczy dokładnie odwrotnie. Większość zawsze idzie w złym kierunku. Mechanizm wywierania wpływy przez większość jest stosowany także w religii. 

"Miłości pragnę, nie krwawej ofiary"

Warto do tematu „Czy istnieje życie po rozwodzie” dodać kilka szczegółów. Pan nasz Jeszu temat rozwodów omówił w kontekście prawa mojżeszowego. Przykład dotyczący rozwodów bardziej niż inne pokazuje, że prawo, które Mojżesz przekazał izraelitom nie do końca pochodziło od Boga a przynajmniej to konkretnie dotyczące rozwodów. Warto, więc używać określenia prawo mojżeszowe zamiast prawa Bożego. Są powody by podejrzewać, że to samo dotyczy wielu innych szczegółów prawa np. składania ofiar ze zwierząt. Prorocy w późniejszym czasie będą głosić, że te ofiary do niczego Bogu nie są potrzebne a nawet są obrzydliwością dla Stwórcy. 

"Nie składajcie już ofiary daremnej, kadzenie, nowie i sabaty mi obrzydły, zwoływanie uroczystych zebrań - nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości."

Izajasza 1:13

„Nienawidzę waszych świąt, gardzę nimi, i nie podobają mi się wasze uroczystości świąteczne. Nawet gdy mi składacie ofiary całopalne i ofiary z pokarmów, nie mam w nich upodobania, a na ofiary pojednania z tłustych waszych cieląt nie mogę patrzeć.”

Amosa 5:21,22

"Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń."

Ozeasza 6:6